La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 37

←Isaìa 36

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 38→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 37

Isaia

37

Esechia a sërca l’agiùt ëd Nosgnor

¹Cora che rè Esechia a l'ha sentù lòn ch’a l’avìo arferije, a l'é s-ciancasse la vestimenta për la dësperassion, a l'é coatasse ‘d silissi^[1] e a l'é andàit ant ël Templi 'd Nosgnor. ²Peui a l'ha mandà Eliachim, ël mèistr ëd ca, Sebna lë scriturari e j'ansian dij sacerdòt, ëdcò lor coatà 'd silissi, dal profeta Isaia, fieul d'Amos, ³përchè a-j disèisso: “Esechia a dis parèj: ‘Ancheuj a l'é un di 'd magon, ëd castigh e d'onta përchè ij fieuj a son rivà lì lì për nasse, ma a l'é mancaje la fòrsa për buteje al mond. ⁴Mi i spero, tutun, che 'l Signor tò Dé dòp ch'a l'ha sentù lòn ch'a l'avìa dit ël gran mèistr copé che 'l rè d'Assiria, sò padron, a l'avìa mandà për ofende nòst Dé ch’a viv, a veuja castielo për le paròle che 'l Signor tò Dé a l'ha sentù. Prega adess për coj ch'a son ancora viv!’”.

⁵Dòp che j’ufissiaj dël Rè Esechia a l’han portà ‘l mëssagi dël rè a Isaia, ⁶ël profeta a l’ha replicà: “Arferì a vòst padron che 'l Signor a dis: ‘Àbie pa tëmma për le paròle ‘d bëstëmmia ch’it l'has sentù e j'ofèise che a l'han adrëssame ij mëssagé dël rè d'Assiria. ⁷Scoté! Mi midem i’m bogerai contra ‘d chiel. Ël rè a ‘rseivrà ‘n mëssagi ch’a l’ha da ‘rtorné sùbit a ca. Parèj chiel a artornerà a sò pais, andova ch’i lo farai meuire dë spa’”.

⁸Ant ël mentre, ‘l gran copé dj’Assir a l’ha chità Gerusalem e a l’é andàit a consultesse con ël rè d’Assiria, ch’a l’era andass-ne da Lachis për comandé n’atach contra 'd Libna.

⁹Pen-a che 'l Rè Senacherib a l'ha sentù dì che Tiraca, rè d'Etiòpia, a l'era bogiasse për feje guèra, a l'ha torna mandà ‘d nunsi a Esechia përchè a-j disèisso: ¹⁰“Sto-sì a l’é ‘n mëssagi për Rè Esechia. Fà nen che tò Dé, dont ti ‘t l’has fiusa, at daga d’ilusion che Gerusalem a sarà pa butà ant le man dël rè d’Assiria. ¹¹Ti 't sas bin lòn ch’a l'han fàit ij rè d'Assiria an tùit ij pais che a l'han vorsù crasé; penses-to d’esse l’ùnich ch’a në sarà l’ecession? ¹²Le divinità dle nassion che ij mè cé a l'han ravagià a l'han miraco salvà coj ëd Gosan, ëd Caran, ëd Resef e la gent d'Eden an Telassar? ¹³Andova son-ne adess ël rè d'Amat e 'l rè d'Arpad e 'l rè dla sità 'd Sefarvaim, d'Ena e d'Iva?”.

¹⁴Apress che Esechia a l'ha pijàit da le man dij nunsi la litra, a l'ha lesula e peui a l'é andàit al Templi 'd Nosgnor. Esechia, durbì ‘l ròtol dlë scrit ëdnans al Signor, ¹⁵a l'ha pregà parèj dë 'dnans a Nosgnor: ¹⁶“Signor ëd l'Univers, Dé d'Israel, ti che it l'has ij cherubin ai tò pe, mach ti it ses ël Dé ëd tùit ij regn ëd la tèra: ti it l'has fàit ël cel e la tèra^[2]. ¹⁷Spòrz l'orija e scota, Signor! Doverta j'euj, Nosgnor, e varda! Scota tute le paròle che Senacherib a l'ha mandà a dì për ofende 'l Dé ch’a viv. ¹⁸A l'é vera, Nosgnor, che ij rè d'Assiria a l'han ravagià tute le nassion e ij sò teritòri; ¹⁹e che lor a l’han campà ant ël feu soe mistà; tutun coj-lì a l'ero pa ‘d dio, ma mach d'euvre dle man ëd l'òm, fàite 'd bòsch e 'd pera; a l'é për lòn ch'a l'han crasaje. ²⁰Meno che adess, Nosgnor nòst Dé, ten-ne salv da soe man, përchè tùit ij regn ëd la tèra a peusso conòsse che mach ti it ses ël Signor, l'unich Dé”.

Isaìa a fà la predission che Giuda a sarà liberà

²¹Anlora Isaia fieul d'Amos a l'ha mandà 's messagi a Esechia: “Sòn a l'é lòn che 'l Signor Dé d'Israel a dis: ‘I l'hai sentù lòn che ti 't l'has ciamà con toa orassion a rësguard ëd Senacherib, rè d'Assiria. ²²Costa a l'é la sentensa che Nosgnor a l'ha pronunsià contra 'd chiel:

'La vergin fija 'd Sion at dëspresia e a të sbefia. La fija 'd Gerusalem a sopata la testa darera 'd ti. ²³Col che a l'é ch'it has ofendù e dëspresià? Contra 'd chi it l'has aussà la vos e con superbia it l'has alvà j'euj? Contra dël Sant d'Israel! ²⁴Për ël mojen dij tò ministr ti 't l'has ofendù Nosgnor, an disend: Con lë strop dij mè chèr i son rivà an sël cò dle montagne, an sij pass pì àut dël Liban, copand-ne ij séder pì maestos e j'arsipress pì bej; i son intrà ant ij canton pì leugn, ant la boschin-a 'd sò Carmel. ²⁵I l'hai scavà ‘d poss an tanti pais ëstrangé e beivù soe èive. Con ij mè pé i l'hai fàit sëcché ij torent d'Egit! ²⁶L’avìes-to pa sentulo dì? Da temp mi i l'hai prontà sòn, d'ampess i l'avìa progetalo: ora i lo faso. A l'era decis ch’it fèisse mnì le sità fortifià ‘n baron ëd ruin-e. ²⁷Cola-lì a l’era la rason che soa gent, bon-a a nen, a l'era sbaruvà e nacià. A l'era parèj dl'erba dij camp, parèj ëd piantin-e tënre, parèj d'erba sij cop brusà dal vent ëd levant. ²⁸Ma mi i sai cora ch'it àusse e cand ch’it sete, mi 't conòsso sia ch’it seurte, coma ch’it intre. I conòsso la manera ch’it ses anrabiate contra ‘d mi. ²⁹Dal moment che ti ‘t ses anrabiate contra 'd mi e toa arogansa a l'é rivà a mie orije, it butrai mè anel al nas e la moraja ai làver; it farai torné da andova che it ses rivà'.

³⁰Peui Isaia a l’ha dit a Esechia: “Costa-sì a sarà la preuva che lòn ch’i diso a l’é vrità: St'ann-sì as mangerà lòn che a nass-rà da lë smens drocà, n'àutr ann lòn che a chërserà da sol, ma ant ël ters ann i sëmnereve e mejereve, i piantereve 'd vigne e i në mangereve 'l frut. ³¹Lòn ch’as salverà dla ca 'd Giuda a ‘ndrà anans a buté le rèis e a porté ‘d frut. ³²Përchè da Gerusalem e dal mont ëd Sion a seurtiran jë scampà. Sòn a farà la fòrsa 'd Nosgnor ëd l'Univers!”.

³³E sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor a propòsit ëd ël rè d’Assiria: “Soe armeje a intreran pa an Gerusalem. Gnanca na flecia a sarà tirà contra ‘d chila. Lor a marceran pa fòra dle soe pòrte con ij sò scu, nì a drisseran ëd rampar contra ‘d soe muraje. ³⁴Ël rè a ‘rtonerà a sò pais da la midema stra ch'a l'era rivà. A intrerà pa ant ësta sità - a dis ël Signor. ³⁵Për mè onor e për amor ëd mè servent David, i dësfendrai costa sità e la guernerai”.

³⁶Cola neuit midema, l'àngel ëd Nosgnor a l'é calà 'nt l'acampament ëd j'Assir an fasend fòra senteotantessinch-mila òm. Cora che a la matin jë scampà a son alvasse, a l'han vëddù che a-i j'era tuti sti mòrt! ³⁷Peui Senacherib Rè d'Assiria a l'ha gavà le tende e a l'é partì; a l'é tornass-ne a Ninive e ambelelà a l'é restà. ³⁸Ma na vira, antramentre ch’a l'era anginojà an venerassion ant ël templ ëd Nisroch, sò dio, ij sò fieuj Adramelech e Sareser a l'han massalo con la spa, butand-se peui al sicur ant ël pais d'Ararat. Sò fieul Esaradon a l'ha regnà a sò pòst.

Nòte

1. O “tèila ‘d sach”.
2. Cfr. Esechiel 25:23.