La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giosue/Giosue 7
Giosuè[modifiché]
7[modifiché]
La dërota dj'Israelita a Ai[modifiché]
1J’Israelita, contut, a l’han pa rispetà la proibission che Nosgnor a l’avìa faje ‘d pijesse ‘d ladrarìa ‘d guèra ma ‘d consacré tut a lë stermini[1]. An efet Acan, fieul ëd Zabdi, a l’avìa ampadronisse ‘d ròba sogetà a l’intërdission. A l’é për lòn che l’ira ‘d Nosgnor a l’é viscasse contra j’Israelita.
2Ant ël mentre, da Gérico, Giosuè a l’avìa mandà d’òm anvers Ai, aranda ‘d Bet-Aven, a levant ëd Betel, con l’órdin ëd fé l’esplorassion ëd col teritòri. J’esplorator a son donch andaie. 3Cand ch’a son tornà, a l’han dije a Giosuè: “A serv nen ch’a-i vada tuta l’armèja[2]. A-i në sarìa pro dij doi o tremila òm për ataché Ai. La gent ëd col pais a l’é nen tanta: a val pa la pen-a ‘d fatighé nòstre trope”. 4Anlora a son montà për ataché Ai apopré tremila òm, ma a la fòrta controfensiva dij sò abitant a l’ha faje bate l’artreta, 5e dj’Israelita a son ëstane massà trantesses. Dòp d’avèje butà an dërota, coj d’Ai l’han coruje dapress da la pòrta dla sità fin-a a Sebarim, e mentre ch’a calavo a l'han ancora batuje. Cand ch’a l’ha vëddù lolì, ël pòpol a l’é përdusse ‘d corage.
6Dë 'dnans a cola situassion-lì, Giosuè e j’ansian d’Israel a son s-ciancasse le vestimente për segn ëd dësperassion[3], a son campasse con la facia a tèra dë 'dnans a l’èrca ‘d Nosgnor sbardàndze 'd poer an sla testa, e a son restà parèj fin-a sèira. 7Giosuè a l’ha pregà parèj: “Nosgnor, për che motiv l'has-to fàit travërsé 'l Giordan a sta gent, për peui dene an man a j'Amorita e d’ess-ne sterminà? I fusso mach contentane dë sté chiet da l'àutra banda dël Giordan! 8Aidemì, Nosgnor! L'avrai-ne da dì che Israel a l'é scapà an facia ai sò nemis? 9Cand ch’a lo savran ij Canané e tuta la gent dë sto pais, as vireran contra ‘d nojàutri e a faran dësparì nòst nòm da la facia dla tèra. Còs faras-to, anlora ti për tò grand nòm?”.
10Nosgnor a l’ha rësponduje: “Àuss-te! Përchè staghes-to ambòss, a pansa mòla për tèra? 11J’Israelita a l’han pëccà. A l’han violà ël pat che mi i l'avìa fàit con lor: l’órdin ch’i l’avìa daje. A son ampadronisse 'd lòn ch'a l’era sogetà a l’interdission an butàndlo an tra soa ròba 'd lor; a l'han robà, a l'han busiardà. 12A l’é për lòn ch’a podran pa arziste ai sò nemis; a scaperan mach a vëddje[4] përchè për mi adess a son lor medésim ch’a son condanà a lë stermini. Mi i sarai pì nen con vojàutri fin-a ch’i l’àbie gavà da ‘n mes a vojàutri lòn ch’av antàmna. 13Sah! Dije al pòpol ch’as purifica për doman, përchè ‘l Signor, Dé d’Israel, a dis sossì a j’Israelita: ‘An tò acampament, Israel, a-i é 'd ròba ch’a l’era stàita consacrà a lë stermini. Fin-a che ti ‘t l’avras campala fòra, i podreve pa ‘rzistje ai vòstri nemis. 14Doman matin, presenteve për tribù. La tribù che mi, ël Signor, a designerà, ch’as avzin-a për famije. A la fin, ch’as avzin-o un për un j’òm ëd la famija designà. 15L’òm ch’a sarà trovà colpèivol d’avèj un chèich ogèt ch’a l’era stàit consacrà a lë stërmini, a l’avrà da esse brusà al rol, chiel e tùit ij sò beni, përchè ch’a l’ha violà l’Aleansa dël Signor e al’ha comëttù n’abominassion an Israel’”.
16Aussasse ‘d prima matin, Giosuè a l’ha convocà tuti j’Israelita, tribù për tribù, e la sòrt a l’é cascaje[5] an sla tribù ‘d Giuda. 17A l’ha fàit acosté ij clan ëd la tribù ‘d Giuda, e la sòrt a l’é cascaje an sël clan ëd Zare. A l’ha fàit acosté le famije dël clan ëd Zare, e la sòrt a l’é cascaje ans cola ‘d Zabdi. 18A l’ha fàit acosté j’òm ëd la famija ‘d Zabdi, e la sòrt a l’é cascaje dzora Acan, fieul ëd Carmi, fieul ëd Zabdi, fieul ëd Zerach, ëd la tribù ‘d Giuda. 19Anlora Giosuè a l’ha dije a Acan: ”Car ël mè fieul, it në prego, daje glòria a Nosgnor, Dé d’Israel, e arconòssje l’onor ch’it-i j deuves. Dime lòn ch’it l’has fàit sensa stërmeme gnente”. 20Acan a l’ha rësponduje: ”A l’é vera: a l’é mi ch’i l’hai pëccà contra ‘l Signor, Dé d’Israel. 21I l'avìa vëddù an tra la pijàita un bel mantel ëd Babilònia, dosent sicl d'argent e un lingòt ëd sinquanta sicl d'òr; i l'hai avù anvìa 'd tut lòn, e i l'hai pijàje, varda-sì a son ëstërmà sot-tèra ant ël mes ëd mia tenda; e l'argent a l'é sota 'l mantel”. 22Anlora Giosuè a l'ha mandà d'òm che a son andàit an pressa a la tenda, e varda-lì: ël mantel e l'argent a l'ero stërmà sota. 23Lor a l'han pijàje d'an mes ëd la tenda, e a l'han portaje a Giosué, e a tùit j'Israelita, e a l'han posaje dë 'dnans ëd Nosgnor. 24Anlora Giosuè, compagnà da tut Israel, a l’han ciapà Acan, fieul ëd Zerach, l’argent, ël mantel, ël lingòt d’òr, ij sò fieuj e soe fije, ij sò beu, ij sò borich, soe feje, soa tenda e tut lòn ch’a l’era sò e a l’han faje porté fin-a a la val d’Acor[6]. 25E Giosuè a l’ha dije a Acan: ”Përchè has-to portà la dësgrassia dzora 'd nojàutri? Ancheuj Nosgnor at darà ‘d maleur. E tùit ij fieuj d'Israel a l'han massaje a prassà, brusaje al rol e ambaronaje 'd ròch ansima. 26Col gran baron ëd pere as peul ancora vëdd-se al di d'ancheuj. Për lòn col pòst as ciama fin-a al di d'ancheuj: Val d’Acor, visadì la val dël Disastr. A l’é parèj che l’ira ‘d Nosgnor a l’é pasiasse.