La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 34
Giòb[modifiché]
34[modifiché]
Scond dëscors d’Eliu[modifiché]
1Eliu a l’ha rëspondù a Giòb ëdcò ant ësto scond dëscors: 2“Scoté mie paròle, vojàutri ij savant, e vojàutri ch’i seve studià steme bin a sente. 3L’orija a dà na valutassion a lòn ch’a sent[1] parèj dla boca a tasté 'l mangé. 4Donca valutoma da nojàutri lòn ch’a l'é giust, andagoma ansema lòn ch'a l'é bon. 5Giòb a l’ha dit: 'I l’hai rason mi: Dé a l’ha gavame ij mè drit. 6A diso ch’i sia ‘n busiard, ma mi i dësfendo mach mia giustissia. Mia ferìa as peul pa varisse, combin che mi i sia sensa colpa'.
7Dime: l’eve-ne mai sentù ch’a podèissa esiste n’òm tanme Giòb, ch’a bèiv ëd sicomera[2] coma s’a fussa d’eva? 8A sern për amis ëd malfasent e as fà compagné da gent émpia. 9Chiel a l’ha fin-a dìt: 'A-i é gnun vantagi a sërché ‘d feje piasì a Nosgnor!'.
10Disomlo anlora ciàir e net, vojàutri gent ëd sust: as peul gnanca pensé che Dé a peussa mai fé d’angiustissie, ch’ël Tut-potent a peussa mai fé ‘d ròbe grame! 11Përchè chiel a arpaga l'òm giusta conform a soa condòta. Chiel an trata coma noi i meritoma. 12Dabon, an vrità, Dé a fà pa d’angiustissie, ël Tut-potent a ranvërsa nen ël drit! 13Chi é-lo ch'a l'avria daje an goerna la tèra? Chi é-lo ch’a l’avrìa butà ‘l mond antregh sota soa guerna? 14Se Nosgnor a ciamèissa andré sò spìrit, se chiel an gavèissa ‘l sofi dla vita, ch’a l’é ‘l sò, 15tute le creature a l’amprovista a ‘ndrìo a meuire, l’òm a tornerìa a esse ‘d póer.
16Se ti, Giòb, tut sòn it l’has capilo da bin, anlora sta a sente lòn ch’i diso: 17Penses-to pròpi che chi ch'a l'ha 'l dirit an ghignon a peussa governé? E ti 't n'ancale 'd condané col che a l'é 'l Gran Giust! 18A l’é chiel ch’a dis ai rè: I seve ‘d përvers! E ai nòbij: I seve ‘d gent grama! 19A chiel a-j n’anfà pròpi nen vàire ch’a sia eminenta na përson-a. Chiel a pija le part ëd gnun, ch’a sio dë sgnor o dij pòver, dal moment che tùit a son l’euvra ‘d soe man. 20Tùit a meuiro ant un moment e ant ël cheur ëd la neuit fin-a ij potent a son colpì e a passo via. Ij tiran a son armovù sensa sfòrs. 21Nosgnor a bèica ij pass ëd mincadun e a vëdd tut lòn ch’a fan. 22A-i é pa dë scurità, nì top ancreus andova che coj ch'a fan dël mal a peusso stërmesse. 23I podoma pa fissé nojàutri ‘l temp ch’i l’avroma da presentesse ‘dnans ëd Dé për ël giudissi. 24Nosgnor a l’ha pa da manca ‘d ciamé ‘l përmess ëd gavé cheidun da sò tròno e buteje n’àutr a sò pòst. 25Përchè chiel a sà bin lòn ch’a fan ij potent: ëd neuit a peul svërseje e lor a resto sgnacà. 26A son patlà da chiel përché a son ëd përvers; chiel as fà pa dë scrùpol a colpije ‘dnans a tuti. 27E lolì për motiv ch’a son ëslontanasse da chiel e a l’avìo gnun rispet për soe vìe. 28Ij crij d’agiùt dij pòver Nosgnor a jë scota; chiel a sent bin le plente djë bzognos e a passa a l’assion! 29Se, contut, Nosgnor as në stà chiet, chi podrìa-lo condanelo? S’a stërma soa facia, gnun a podrìa pì trovelo, ch’a sio d’òm o fin-a ‘d nassion: 30përchè a vada pa a governé n'òm përvers e përchè 'l pòpol a l'àbia nen d'antrap.
31Forsi che Giòb, col òm émpi, a l’ha dit a Nosgnor com a l’avrìa fàit bin a fé: ‘I l’hai pecà, ma i lo farai pa pì’, 32o "S’i l'avèissa pëccà: fame vëdde; s’i l'hai comëttù ëd përversità i lo farai mai pì" ? 33Forsi, conform a toe ideje, Nosgnor a dovrìa arcompensete, da già che ti t'arfude sò giudissi? Forsi che chiel at dirà: "It ses ti ch’it l’has da serne, nen mi. S‘it sas mej che mi, parla!"?
34Vojàutri ch’i l’eve ‘d sust, dime! N’òm qualsëssìa ch’a më scota, a l’é sicur ch’am dirà 35che Giòb a parla da gnorant e che soe paròle a l’han pa ‘d sust. 36Bin, che Giòb a sia esaminà fin-a a la fin, përchè a l'ha rëspondù tanme n’òm sensa religion: 37 përchè a sò pëcà a l'ha giontaie l'arvira, a l’ha pa ‘d rispet e a moltìplica ‘d paròle grame contra 'd Dé".