Geremìa

44

Giudissi d’idolatrìa

¹Sossì a l’é ‘l mëssagi adrëssà a Geremìa për tùit ij Giudé ch'a stasìo an Migdol, Tafanes, Memfi e le region dl'Egit meridional. ²“Ël Signor ëd l’Univers, ël Dé d'Israel, a dis: ‘I l'eve vëddù tùit ij disastr che i l'hai causà a Gerusalem e an tute le sità 'd Giuda. Nen mach, adess tut a l'é an ruin-a e 'n desert. ³Sòn a l'é ancapità për motiv ëd la gramissia dla gent ch’a stasìa ambelelì. A l'han fame motobin anrabié an adorand e smonend ëd sacrifissi a d'àutri dio che nì lor nì vojàutri, nì ij vòstri cé, a conossìo anans. ⁴I l'avìa mandave ij mè sërvent, ij profeta, e pì che na vira, an butanve an vàrdia 'd nen fé tut lolì, che mi i l'hai an ghignon. ⁵Ma la gent ëd Gerusalem e 'd Giuda a scotava pa nì a dasìa da ment a lòn che lor a disìo. Teston ch’a l’ero, a l'avrìo pa chità la gramissia ch'a l'ero an camin ëd fé, nì a l'avrìo bandonà dë smon-e ‘d sacrifissi a d'àutri dio. ⁶Parèj che mia flin-a e mè ghignon a son ësversasse e a l’han brusà tanme un feu travers ëd le sità 'd Giuda e le stra 'd Gerusalem. A l’é për lòn ch'a son ëvnùite a esse ruinà e desolà, coma ch’a son al di d'ancheuj.

⁷Ora ‘l Signor, Dé dl'Univers, Dé d'Israel, a ciama: Përchè vorìe-ne fé tant mal a voi midem? Përchè tuti j'òm, fomne, masnà e cit a dovrìo esse dësblà an Giuda? Përchè dovrìe-ne lassé sensa na rimanensa? ⁸Përchè j’euvre ‘d vòstre man a dovrìo nen provoché mia ira, cand che, sensa gnun-a onta, vojàutri i cimente mia flin-a an ësmonend ëd sacrifissi a ‘d dio forësté ant la tera d’Egit andova che vojàutri i seve migrà? Iv sareve dëstrovù për avèilo fàit! Iv dventereve n'esempi dovrà ant le maledission e cheicòsa da fé rije an tra tute le nassion ëd la tèra. ⁹L’eve-ne forsi dësmentià tut lòn che 'd gram a l'é stàit comëttù ant le sità 'd Giuda e ant le stra 'd Gerusalem dai tò cé, dai rè 'd Giuda e da soe fomne, da ti e da toe spose? ¹⁰Fin-a al di d'ancheuj vostra gent a l'ha pa mostrà ‘d contrission! A l'han nen rispetame, nì a l'han fàit ubidiensa a le lege e statù che i l'avìa comandaje a vojàutri e ai vòstri grand anans ëd rispeté.

¹¹Për cola rason-lì, ël Signor dl'Univers, ël Dé d'Israel, adess a parla parèj: “Vardé che mè visagi a sarà contra 'd vojàutri a vòstra ruin-a, e i sterminerai tut Giuda complét. ¹²I ciaperai lòn che a-j resta 'd Giuda che a s'antesto a vorèj vnì n'Egit për steie, e a saran tùit ësterminà ant la tèra d'Egit. A tomberan dë spà e 'd famin-a, e andran a meuire tuti, dal pì cit al pì grand, a meuiriran dë spà e 'd fam, e a saran ogèt d'esecrassion, d'oror, maledission, e d’afror. ¹³I colpirai tuti coj ch’as treuvo n'Egit, parèj coma ch’i l'hai patlà Gerusalem, con la spa, la famin-a e 'l contacc. ¹⁴A-i scamprà gnun, gnanca un a survivrà dij Giudé ch’a l'ero andàit a abité ant la tèra d'Egit, an ësperand peui ëd torné an tèra 'd Giuda, cola ch’a veulo tant torné a vëdde për steie: a-i torneran pa pi, gavà mach cheidun ch’a-i sarà dzorvivù”.

¹⁵Ma tuti j'òm ch’a savìo bin che soe spose a smonìo d'ancens a ‘d divinità forëstere, e tute le fomne ch'a-i era, na furfa gròssa, coma 'dcò tuta la gent ch’a stasìa ant la tèra d'Egit, e a Patros, a l'han rësponduje a Geremìa: ¹⁶“Për lòn ch'a riguarda le paròle che ti 't l'has dine ant ël nòm ëd Nosgnor, nojàutri i l'oma gnun-e 'ntension ëd dete da ment. ¹⁷Nen mach, ma i faroma franch lòn ch'i l'oma dit: i androma anans a smon-e d'ancens, a fé 'd libagion a l'Argin-a dël cel, coma ch’i l'òma fàit e a l'avìo fàit ij nòstri antich, ij nòstri rè e ij nòstri prinsi ant le sità 'd Giuda e ant le piasse 'd Gerusalem: antlora i s'arpatavo pro ëd pan e j'ero content sensa vëdde maleur. Dova ch’a stà ‘l problema? ¹⁸Ma a l’é pròpi dal temp ch'i l'oma chità dë smon-e d'ancens e 'd fé libagion a l'Argin-a dël cel, ch’i l'oma pì nen coste bon-e ròbe e i soma stàit ësterminà da la spa e da la fam!”.

¹⁹E le fomne a l’han giontaje: “E se nojàutre i smonoma d’ancens e ‘d libagion a l'Argin-a dël cel, é-lo forsi sensa 'l consens dij nòstri òm che i l'oma fàje 'd fogasse con soa mistà e i l'oma ofrìje 'd libagion? Nò, a lo savìo pro bin!”.

²⁰Antlora Geremia a l'ha protestà an facia a tut ël pòpol, a j'òm, le fomne e a tuti coj ch'a j'ero, ch'a l'avìo rësponduje përparèj, e a l'ha dit: ²¹“Miraco a l'é pa stàit l'ancens ch'i l'eve smonù ant le sità 'd Giuda e ant le piasse 'd Gerusalem, vojàutri, ij vòstri grand, ij vòstri rè, ij vòstri prinsi e la gent dël pais, che Nosgnor a l'ha bin vëddù e che a l'ha provocà 'l ghignon ëd sò cheur? ²²Nosgnor a l'era svers dël maleugn ëd vòstre 'nclinassion e dj'abominassion comëttùe da vojàutri. A l'é për lòn che vòstra tèra a sarà ardovùa a 'n desert, trasformà an ogèt d'oror e d'esecrassion, e gnun a-i é ch'a-i ëstaga pì, parèj com as compiss bele ancheuj. ²³La motivassion ëd tut sòn a l'é che voi i l'eve smonù d'ancens ai dio, an pëccand parèj contra 'l Signor, i l'eve pa scotà la vos ëd Dé, nì i seve comportave conforma soa Lege, ij precèt e sò 'nsegnament: ²⁴a l'é për lòn che sti maleur a son tombà dzora 'd vojàutri, e che 'v grevo tant al di d'ancheuj”.

²⁵Peui Geremìa a l'é adrëssasse a tùit ij present, an ëspécie a le fomne: “Scoté la paròla 'd Nosgnor, tuti voi ‘d Giuda ch'iv treuve ant la tèra d'Egit: Sòn a dis ël Signor dl'Univers, Dé d'Israel: Vojàutri e vòstre fomne i l'eve parlà con la boca e con le man i l'eve fàit lòn ch'i l'eve dit. I disìe: ‘A resto ij vot ch'i l'avìo fàit a l'Argin-a dël cel. Donca, adempì pura ai vòstri vot, seguité pura a felo! ²⁶Ma sté a sente 'l mëssagi dël Signor, tuti vojàutri ëd Giuda, ch'i steve ant la tèra d'Egit. Vardé, mi i l'hai giuralo për mè gran nòm, a dis ël Signor, che mè nòm a sarà mai pì pronunsià an tuta la tèra d'Egit da la boca d'un Giudé ch'a disa an sarment: ‘Coma ch’a l’é vera che Nosgnor a viv”. ²⁷Vardé, mi i vijerai dzora 'd lor a sò dann e pa për sò bin, e tuta la gent ëd Giuda ch'a-i é ant la tèra d'Egit a sarà dëstrovùa da la spa o da la fam, fin-a a esse sterminà 'd pianta. ²⁸Contut, coj che a scapran da la spa, a torneran peui da la tèra d'Egit an tèra 'd Giuda mach an cit nùmer. Antlora ij dzorvivù 'd Giuda, ch'a l'ero intrà n'Egit, për steie, arconosran se a l'é averasse mia paròla o la soa ‘d lor.

²⁹E vardé, a dis ël Nosgnor, iv dago ël segn dël castigh ch’iv darai ambelessì, përchè tut lòn che mi i l’hai mnassà ‘d fé a vojàutri as compirà sens’artard. ³⁰Sòn a dis ël Signor: Vardé, mi i-j darai fin-a Ofra, ël Faraon, ël rè d'Egit, ant le man dij sò nemis, an podèj ëd coj ch'a në veulo la mòrt, parèj com i l'hai lassà Sedecia^[1], rè 'd Giuda ant le man ëd sò nemis, Nabucodenesar, rè 'd Babilònia, ch'a në vorìa la mòrt”.

Nòte

↑ Cfr. 2 Rè 25:17.

[1] Cfr. 2 Rè 25:17.

[1]