Geremìa[modifiché]

42[modifiché]

Geremìa a j’avertiss ch’a l’è mej ‘d resté an Giuda[modifiché]

¹Anlora, tuti j'ufissiaj e Joanan, fieul ëd Careca, e Asaria, fieul d'Osaia^[1], e tut lòn ch'a-i restava dla gent, cit e grand, ²a son presentasse al profeta Geremìa e a l'han dije: “Për piasì, fane la grassia ‘d preghé ‘l Signor, tò Dé për nojàutri. Coma ti ‘t peule vëdde, se mach i pensoma a lòn ch’i j’ero na vira, i soma restà motobin an pòchi . ³Ciàmje al Signor tò Dé ch’an disa lòn ch’a sarìa mej për nojàutri: andova ch’i l’oma da ‘ndé e fé”. ⁴Anlora ‘l profeta Geremìa a l'ha rësponduje: “I l'hai capì. Vardé, mi i pregherai ël Signor vòst Dé, conform a la preghiera ch’i l'eve ciamame ‘d fé, e tut lòn che am rëspondrà Nosgnor, mi 'v l'arferirai, sensa stërmeve nen”. ⁵E lor a l'han rësponduje a Geremìa: “Nosgnor a sia testimòni fidel e ver contra 'd nojàutri, se i faroma pa tut lòn che 'l Signor tò Dé an manderà a dì për tò mojen: ⁶comsissìa ch'it parle, che an piasa o nen, nojàutri i scoteroma la vos ëd Nosgnor Dé nòst, che 't mandoma da chiel, e përparèj i saroma argiojissant d'avèj scotà la vos dël Signor Dé nòst”.

⁷Passà ch’a l'ero des di, Nosgnor a l'ha parlaje a Geremìa. ⁸Anlora chiel a l'ha ciamà Joanan, fieul ëd Careca, tuti j'ufissiaj che as trovavo con chiel , e tuta la gent, dal pì cit al pì amportant, ⁹peui a l'ha dije: “Nosgnor Dé d'Israel, ch’i l'eve mandame da chiel për porteje ‘dnans vòstre preghiere, a dis përparèj: ¹⁰‘Se i restreve an costa tèra-sì, mi i vë stabilirai torna an mè favor sensa dësbleve mai pì, iv pianterai e 'v rancherai pa via përchè i son giumai pasi dël castigh ch’i l'hai dave. ¹¹Gnun-e pau dël rè 'd Babilònia, ch'a l'ha tant ësburdive, gnun-e pau, a dis ël Signor, përchè i-i son mi con vojàutri, për salveve e libereve da soe man. ¹²I l’avrai compassion ëd vojàutri e chiel a sarà misericordios tant da deve la licensa ‘d resté sì an cost pais, vòstra tèra. ¹³Se contut i dise che ‘d nò e al Signor i j’ubidisse pa e i dise ‘I-i staroma mai pì an sta tèra-sì! ¹⁴I voroma ‘ndé ‘nt la tèra d’Egit anté ch’i vëdroma pì nen la guèra e i l’avroma pa pì da sente ‘l son ëd la tromba dël nemis e patì la fam’, ¹⁵stè a sente, rimanensa 'd Giuda, për lòn ch'a riguarda sta decision, la paròla 'd Nosgnor. ‘Sòn a dis ël Signor ëd l’Univers, ël Dè d'Israel: Se vojàutri i vorèisse antesteve a andé n'Egit e andé për abiteie, ¹⁶la spa, che tant i n'eve tëmma, a vnirà a troveve ‘dcò ant la tèra d'Egit, e la fam, che tant iv sagrin-a, av andrà dapress a n'Egit, e ‘mbelelà i meuirireve. ¹⁷Col-lì a sarà ‘l destin ch’a vë speta s’i përsiste a vorèj andé a sté an Egit. Vera, ambelelà voi i meuirereve ‘d guèra, ‘d fam e ‘d maladìe. Gnun andrà a dzorvive e gnun a podrà scampé al mal che mi i farai tombé dzora 'd vojàutri.

¹⁸Parèj a parla ël Signor ëd l'Univers, ël Dé d'Israel! Coma che a l'era anviscasse mè fot e mia 'ndignassion contra dla gent 'd Gerusalem, ëd la midema manera a flamberà mia flin-a contra 'd vojàutri, se voi i andreve n'Egit: i sareve ogèt d'esecrassion, ëstupor, maledission, obròbi, e 's leu-sì i lo vedreve mai pì.

¹⁹Sòn av dis ël Signor, vojàutri ij dzorvivù ‘d Giuda: ‘Andé pa an Egit. Savèj bin che d'ancheuj mi i l'hai avertive ëd manera la pì fòrta: I peule esse bin sicur ëd sòn: Mi i l'hai divlo! ²⁰An efet, vojàutri i seve pa stàit onest cand ch’i l’eve mandame a preghé Nosgnor për vojàutri. I l’eve dit: ‘Për piasì, fane la grassia ‘d preghé ‘l Signor, tò Dé për nojàutri. Dine lòn che Nosgnor a dis anté ch’i l’oma da ‘ndé e da fé, e nojàutri i lo faroma’. ²¹D'ancheuj i l'hai bin arferìvlo, ma vojàutri i veule nen ëscoté përdabon la vos dël Signor vòst Dé an rësguard a tut lòn che chiel a l'ha mname a voi. ²²Për lòn, venta ch’i sàpie da bin ch'i andreve a meuire dë spà, ëd fam e 'd contacc, e pròpi ant ël leugh andova ch’i vorìe andé a stéie”.

Nòte[modifiché]

↑ Cfr. 2 Rè 14:21 con 2 Crònache 26:1.

[1] Cfr. 2 Rè 14:21 con 2 Crònache 26:1.

[1]