Geremìa

3

¹"Se n'òm a 'rpudia^[1] soa fomna e chila, cand ch'a l'ha chità sò òm, as marìa con n'àutr, miraco che 'l prim a podrà torné da chila? Forse che na fomna parèj a sìa pa da consideresse antëmnà? Ti, ch'it ses ëdzonorate con vàire moros veuries-to torné da mi?" I lo diso mi, ël Signor.

²"Àussa j'euj an sle colin-e e bèica: Peul-ne trovesse 'd pòst ch'it sie nen antamnate da adulteri con d'àutri dio? Ti të stas setà dacant ëd la stra coma na meretris ch'a speta ij sò client. Ti të stas setà da sola tanme 'n singher^[2] ant ël desert. Ti 't l'has antëmnà 'dcò la tèra con toa prostitussion e toa përversità. ³Për cola rason-lì a l'han chità le pieuve e j'orissi dla prima a son nen rivà. Na motria da meretris a l'é la toa, ma it veule pa ëvnì rossa da la vërgònia. ⁴Malgré lòn ora ti't ëm dise: "Ti 't ses mè pare! Ti 't ses ëstàit mè compagn fedel fin-a da mia gioventura. ⁵A l'è sicur che ti't saras pa anrabià për sèmper, Sicura ch'it peude dësmentiete 'd lòn chìi l'hai fàit!". A l'é parèj ch'it parle, ma antant ti t'anteste a fé tut ël mal ch'it peude!".

⁶Nosgnor a l'ha dime al temp dël rè Iosia^[3]: "Has-to vëddù lòn ch'a l'ha fàit Israel, cola che as arvira? A l'é portasse ansima a tuti j'autin e a l'é prostituisse sota tute le piante vërde. ⁷E mi i pensava: Dòp ch'a l'ha fàit tut sòn, a tornerà da mi, ma chila a l'é pa tornà. Giuda, soa seure grama, a l'ha vëddù sòn; ⁸a l'ha vëddù ch'i l'hai arpudià Israel l'arvirosa pròpi për tùit ij sò adulteri, dasendje 'l papé dël divòrsi, ma Giuda, la perfida soa seure, a l'ha avù gnun-e tëmme. Nen mach, ma a l'é 'ndaita a prostituisse; ⁹e con ël ciadel ëd soe prostitussion a l'ha antëmnà 'l pais; a l'ha fàit adulteri dë 'dnans ëd la pera e dël bosch; ¹⁰E pì che 'd tut Giuda, soa seure grama, a l'é pa tornà a mi con tut sò cheur, ma con l'ambreuj. I lo diso mi, ël Signor". ¹¹Peui Nosgnor a l'ha dime: "Israel l'arvirosa a l'é giusta da confrontesse con Giuda la pèrfida.

Apel al pentiment

¹²Va donch a crijeje coste paròle da la part ëd Tramontan-a; it i-j diras: "Torna, Israel, ti che 't arvire". It lo diso mi, ël Signor. "I l'avrai pa pì për voi un visagi sever përchè i son misericordios", I lo diso mi, ël Signor; "Mi i vado nen sèmper con ghignon. ¹³Arconòss mach toa colpa: it ses arvirate contra 'd Nosgnor tò Dé, it l'has corù an tùit ij sens anvers ëd dio strangé, sota tute le piante vërde, e vojàutri i l'eve pa scotà mia vos". Iv lo diso mi, ël Signor. ¹⁴"Torné, fieuj arviros!" I lo diso mi, ël Signor. "Përché i son mi vòst Magìster. Iv pijerai, un da na sità, doi da na famija, për ëmneve a Sion. ¹⁵Iv darai ëd bërgé conform a mè cheur, ch’ av porteran an pastura con deuit e saviëssa. ¹⁶E cand che vojàutri i sareve moltiplicave e ch'i l'avreve fàit fortun-a ant ël pais, an coj di là, iv lo diso mi, ël Signor, as dirà pa pì : 'Èrca dl'Aleansa 'd Nosgnor'. A-i penseran pa pì, as n'aviseran pì nen, a-j daran pì nen da ment, a në faran pì nen d'àutre. ¹⁷An col temp-là Gerusalem as ciamrà 'Tròno 'd Nosgnor'; tute le gent a vniran anvers ëd chila, vers ël nòm ëd Nosgnor, a Gerusalem, e lor a seguiteran pa pì la testardarìa 'd sò cheur gram".

¹⁸An col di-là la ca 'd Giuda a vnirà vers la ca d'Israel; ansema a vniran dal pais ëd Tramontan-a, anvers la tèra ch'i l'hai daje an ardità ai vòstri antich. ¹⁹E mi ch'i j'era dime: 'Mi 't piasserai ant ij rangh dij fieuj. Mi 't darai na tèra 'd delìssie, l'ardità pì pressiosa an tra le nassion. I disìa an tra 'd mi: 'Vojàutri im ciamreve: 'Car ël mè pare' e voi iv separereve pa pì da mi. ²⁰Ma coma na fomna ch'a tradiss sò marì, parèj i l'eve tradime, ca d'Israel". Iv lo diso mi, ël Signor. ¹²An sle montagne plà, a l'é fasse sente 'n crij: pior e plente dle masnà d'Israel; përchè a l'han butà man a soa stra, dësmentià ‘l Signor sò Dé. ²²Torné, fieuj arviros, i veuj varive da vòstre arvire!". Ëdcò nojàutri i vnoma a ti, përchè it ses Nosgnor nòst Dé. ²³An vrità le colin-e a son nen d'àutr che 'd busiardarie parèj dël rabel ëd le montagne. An vrità, Nosgnor nòst Dé a l'é la salute d'Israel. ²⁴L'onta dël dio Baal a mangia 'l travaj dij nòstri antich da nòstra gioventura, sò cit e gròss cabial, sò fieuj e soe fije. ²⁵Cogiomse an nòstra vërgògna, che nòsta gena a peussa quatene! Përchè i l'oma pecà contra 'l Signor nòst Dé, noi e ij nòstri antich, da nòstra gioventura fin-a ancheuj, e nojàutri i l'oma pa scotà la vos dël Signor nòst Dé.

Nòte

↑ O: "A divorsia", "as separa".
↑ O: "tanme n'Arab".
↑ Cfr. 2 Rè 22:1-23-30; 2 Crònache 34:1-35:27.

[1] O: "A divorsia", "as separa".

[2] O: "tanme n'Arab".

[3] Cfr. 2 Rè 22:1-23-30; 2 Crònache 34:1-35:27.

[1]

[2]

[3]