Geremìa

21

A sarà Nosgnor a buté Gerusalem ant le man dij sò nemis

¹Costa paròla-sì a l'é stàita adrëssà a Geremìa dal Signor cora che rè Sedecia a l'ha mandaje 'l sacerdòt Pascur, fieul ëd Malachìa, e Sofonìa, fieul ëd Maasia, për dije: ²“Ciamje a Nosgnor ch’a ven-a a nòst agiùt, ch'i soma sota l’atach ëd Nabucodenesar, rè 'd Babilònia. A podrìa desse che Nosgnor a fasa për nojàutri cheidun dij miràcoj che chiel a l’avìa già fàit an passà, ch’a farà chité sti atach-sì e che ij nòstri nemis a bato l’artreta^[1]”. ³Geremìa a l'ha rësponduje: “Va a dije a Sedecia: ⁴“Përparèj a dis Nosgnor, Dé d'Israel: ‘Le fòrse a vòstra disposission as treuvo adess fòra dle muraje e as bato contra Nabucodenesar ëd Babilònia e ij Babilonèis ch’av ten-o sota assedi. I-j farai artiré drinta dla sità e ambaroné ambelelì. ⁵Pròpi mi 'm batrai contra 'd vojàutri con man dëstèisa e brass potent, con furia, andignassion e ira granda. ⁶I savaterai j'abitant dë sta sità-sì, tant la gent che le bestie; lor a andran a meuire d'un contacc grev. ⁷Dòp ëd sòn a dis Nosgnor, mi i darai a Sedecia, rè 'd Giuda, ai sò ministr e 'l pòpol ch’a sarà scampà an costa sità dal contacc, da la spa e da la fam, a Nabucodenesar, rè 'd Babilònia, ai sò nemis e a coj ch’a serco ‘d masseje. Chiel a-j passerà al fil dla spa; a l'avran pa misericòrdia 'd lor, a-j përdonrà nen, a l'avrà pa ‘d rësguard për lor”.

⁸It-j diras a sta gent: “Nosgnor a dis: ‘Bin, iv buto ‘dnans la stra dla vita e la stra dla mòrt. ⁹Col ch’a restrà an ësta sità-sì a ‘ndrà a meuire dë spa, ëd fam e 'd contacc; tutun, col ch'a në surtirà e as consëgnerà ai Caldé che av anviron-o, a vivrà e a-j sarà lassà la vita tcoma arcompensa. ¹⁰Përchè mi, ël Signor, i diso ch’i l'hai virà mia facia contra 'd costa sità për sò mal e pa për sò bin. A sarà butà ant le man dël rè 'd Babilònia che a la dësblerà con ël feu’”.

Avertiment a la famija real

¹¹Dì a la famija real ëd Giuda: “Sté a sente lòn ch’a dis Nosgnor: ¹²‘Vojàutri dla famija dël rè, ij dissendent ëd David! Nosgnor a dis: ‘Rende giustissia minca na matin a la gent ch’i giùdiche! Giuté coj ch’a son ëstàit derobà, libereje dai sò craseur, dësnò mia rabia a flamberà coma ‘d feu, as anviscrà e gnun a podrà pì dëstissela, për via dla gramissia 'd vòste euvre. ¹³Scoté, vojàutri ch’i seve artirave dzora dla val ant na rocafòrt: mi im buto contra ‘d vojàutri’, a dis Nosgnor. ‘Vojàutri i feve blaga che gnun a podrà mai calé contra ‘d voi, che gnun a podrà mai penetré ant el leu ch’i seve arfugiave. ¹⁴Ma mi 'v castijerai com a mérito vòste euvre - a dis ël Signor - e vòst palass a ‘ndrà a feu; ël feu a brusrà fin-a lòn ch’a-i é d’antorn ëd chiel’”.

Nòte

↑ Cfr. 2 Rè 25:1-11; 2 Crònache 36:17-21.

[1] Cfr. 2 Rè 25:1-11; 2 Crònache 36:17-21.

[1]