La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 8

←Genesi 7

La Bibia piemontèisa Genesi

Genesi 9→

Génesi

8

La fin dël diluvi

La Bibia piemontèisa - Génesi 8

¹Ma Nosgnor a l’é visasse^[1] ‘d Noè e ‘d tute le bestie domestie e sërvaje ch’a j’ero 'nsema a chiel ant l’arca. Nosgnor a l’avìa fàit an manera che ‘n vent a bufèissa 'n sla tèra parèj che j’eve as pasièisso. ²Le sorgiss ëd l’eva ch’a j'ero sot-tèra e le ciuse dël cél a son ëstàite sarà, e la pieuva a l'é fërmasse ‘d tombé dal cel. ³L’eva a l’avìa seguità a artiresse sempe 'd pì 'n sla tèra fin-a al compiment dij 150 dì.

⁴Ant ël dì ch’a fasìa dissèt, dël setim mèis, l’arca a l’è rivà a posesse 'nt la sima dël mont Ararat. ⁵L’eva a l’é seguità a artiresse fin-a al mèis ch’a fà des e antlora as podìo vëdd-se le bëcche dle montagne. ⁶A la fin dij quaranta dì, Noè a l’ha deurbì la fnestra ch'a l’avìa fàit ant l’arca ⁸an mandand fòra ‘n croass ch’a l’é seguità a volé anans e 'ndré fin-a che l’eva a l'é suvasse an sla tèra. ⁸Peui Noè a l’ha mandà fòra na colomba për vëdde se l’eva a l'era artirasse da la surfassa dla tèra. ⁹La colomba, nopà, a l’ha nen trovà 'n pòst andoa posè le piòte, përché l’eva a quatava ‘ncora la surfassa antrega dla tèra. Parèj la colomba a l’é artornà da Noè ant l’arca. Noè a l’ha sporzù soa man e an ciapand la colomba a l'ha arportala 'nt l’arca. ¹⁰Noè a l’ha spetà d'àutri sèt dì, e peui a l’ha torna mandà la colomba fòra d’ant l’arca. ¹¹Quand che la colomba a l’é tornà da chiel a la sèira, a l’avìa ant ël bech na feuja frësca d’uliva ch’a l’avìa ciapà! Noè, anlora, a l’ha capì che l’eva a l’era artirasse da la tèra. ¹²A l’ha spetà ‘ncora quaranta dì e a l’ha mandà fòra n’àutra vira la colomba, ma chila a l’é pì nen artornà.

¹³Ant l’agn sessent-e-un ëd la vita ‘d Noè, ant ël prim dì dël prim mèis, l’eva a l’è suvasse 'n sla tèra e Noè a l’ha gavà la covertura da l’arca e a l’ha vëddù che la surfassa dla tèra a l’era sùita, ¹⁴e a la fin dël dì ch’a fa vintesset ëd lë scond mèis la tèra a l’era sùita. ¹⁵Antlora Nosgnor a l’ha parlà a Noè an disandje: ¹⁶“Ven fòra d’ant l’arca, ti, toa fomna, tò fieul e le fomne dij tò fieuj con ti. ¹⁷Pòrta fòra con ti tute le creature vive ch’a-i son con ti. Pòrta fòra minca na còsa viva, visadì j’osej, le bestie e tùit ij rétij ch’a strusio an sla tèra. Fà ch’a seurto con ti, an manera ch’a së spantìo, a sio dru e as moltiplico 'n sla tèra". ¹⁸Antlora Noè a l’é surtì 'nsem ai sò fieuj, soa fomna e le fomne ‘dij sò fieuj. ¹⁹Minca na creatura viva, tùit ij rétij, tùit j’osej e tut lòn ch’as bogia 'n sla tèra, a son surtì d’ant l’arca scond soe famije.

²⁰Noè a l’ha fàit na mongiòja^[2] consacrà a Nosgnor, peui a l’ha ciapà 'd bestie pure 'd minca sòrt, e dj’osèj pur ëd minca d'àutre sòrt e a l’ha smonù 'd sacrifissi complet an sla mongiòja. ²¹E Nosgnor a l’ha sentù da tut lòn an përfum doss e a l’ha dìt: “I maledirai mai pì la tèra për motiv ëd l'umanità, combin che l’inclinassion ëd sò cheur a sia përversa fin-a da masnà. I crasrai pi nen tut lòn ch’a viv, coma che mi i l’hai fàit. ²²Fin-a che la tèra a esistrà, la sëmna e l’amson, la frèid e la càud, l’istà e l’invern, ël dì e la neuit a chitran mai pì.

Nòte

1. An ebràich, ël verb “visesse”, aplicà a Nosgnor, a l’ha ‘l sens ëd “agì conforma lòn ch’a l’é arcordà”, visadì ‘l compiment ëd le promësse contnùe ant ël Pat antra Dé e l’umanità.
2. O "autar".