La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 44

←Genesi 43

La Bibia piemontèisa Genesi

Genesi 45→

Génesi

44

La copa ‘d Giusep ant ël sach ëd Beniamin

La Bibia piemontèisa - Génesi 44

¹Peui Giusep a l’ha dit a sò atendent: “Ampiniss ij sach ëd costa gent con tut ël mangé ch’a peulo porté e buta ij sòld d’ognidun a l’ambocadura ‘d sò sach. ²Mia copa, cola d’argent, ti it la butras a l’ambocadura dël sach ëd ël pì giovo, con ij sòld ëd sò forment”. L’antendent a l’ha fàit coma ch’a l’era staje comandà. ³Fasse ciàir, a la matin, a l’ha lassaje andé përchè ch’as në partièisso con ij sò aso. ⁴ A l' ero pen-a surtì da la sità e a l’ero ancora nen vàire slontanasse, che Giusep a l’ha dit a sò atendent: “Fà lest, corje dapress a cola gent, ciàpje e dije: ‘Përchè ch’i l’eve rendù mal për ël bin? ⁵L’é-lo nen costa la copa ch’a serv a mè signor për bèive e për strologhé ij presagi^[1]? A l’é mal lòn ch’i l’eve fàit!’”. ⁶Sò atendent a l’ha ciapaje e a l’ha dije cole paròle-lì. ⁷Ma lor a l’han rëspondù: “Përchè ‘l mè signor a parla parèj? Lontan da tò servent ëd fé na ròba parèj! ⁸Varda l'arzan ch’i l’oma trovà a l’ambocadura dij nòstri sach ëd forment, noi i l’oma portatlo andaré dal pais ëd Canan. Com i l’avrìo podù porté via da la ca dlë signor d’argent e d’òr? ⁹S’i lo treuve ant ij bagagi d’un dij tò servent, ch’a meuira, e tui nojàutri i saroma dë s-ciav ëd mè signor!”. ¹⁰A l’ha rëspondù: “Ch’a sìa coma ch’i dise. Col ch’as troverà davzin l’oget a sarà mè s-ciav, ma vojàutri i sareve nossent”. ¹¹Mincadun a l’é afanasse a dëscarié sò sach ëd forment për tèra e tùit a l’han duvertalo. ¹²Col-lì a l’ha fognà ancaminand-se dal pì vej e a l’ha finì con ël pì giovo, e la copa a l’é stàita trovà ant ël sach ëd Beniamin! ¹³Anlora a son ës-ciancasse le vestimenta për segn ëd dësperassion, a l’han torna carià ij sò aso e tornà an sità.  

L’antërvent ëd Giuda

¹⁴Cand che Giuda e ij sò frej a son intrà ant la ca ‘d Giusep, costì as trovava ancora là, e a son campasse për tèra dë 'dnans ëd chiel. ¹⁵Giusep a l’ha ciamaje: “Cos é-la st’assion ch’i l’eve fàit? Seve pa che n’òm coma mi a l’ha ‘l don d’andviné?”. ¹⁶E Giuda a l’ha rëspondù: “Còsa mai podriom-ne dì, car ël mè signor? Coma parlé e coma giustifichene? A l’é Nosgnor ch’a l’ha butà an evidensa la colpa dij tò servent… Vard-ne sì coma jë s-ciav ëd mè signor, nojàutri e ‘dcò col ch’a l’é stàit trovà ch’a l’avìa la copa!”. ¹⁷Ma Giusep a l’ha rëspondù: “Lontan da mi ëd fé sòn! L’òm ch’a l’é stàit trovà con la copa, a sarà mach chiel mè s-ciav, ma vojàutri i podreve tornev-ne an pas da vòst pare.

¹⁸Anlora Giuda a l’é fasse anans e a l’ha dit: “S’at pias, mè signor, përmèt che ‘l tò servent a disa na paròla a mè signor. Pìjla pa coma n’ofèisa, ti ch’it ses pròpi coma Faraon! ¹⁹Mè signor a l’avìa butà costa question ai sò servitor: ‘L’eve-ne ‘dcò un pare o un frel?’, ²⁰e nojàutri i l’oma rësponduje al mè signor: ‘Noi i l’oma un pare vej e un frel cadet, ch’a l’é nassuje an soa veciaja, ël frel ëd costì a l’é mòrt e a l’é restà ‘l fieul solengh ëd soa mare, e sò pare a-j veul tant bin. ²¹Anlora ti ‘t l’has dit ai tò servitor: ‘Portémlo, che mè sguard a peula posesse dzora ‘d chiel’. ²²Noi i l’oma rësponduje a mè signor: ‘Ël fieul a peul pa chité sò pare; se a chitèissa sò pare, costì a në meuirerìa’. ²³Ma ti ‘t l’has fortì con tò servitor: ‘Se vòst frel pì giovo a ven nen con vojàutri, voi i sareve pì nen arseivù an mia presensa’. ²⁴ Quand che nojàutri i soma tornà da tò servitor, mè pare, noi i l’oma arportaje le paròle dël mè signor. ²⁵E nòst pare a l’ha dit: ‘Torné për catene le proviande ch’i l’oma da manca’. ²⁶E nojàutri i l’oma rësponduje: ‘I podoma pa torné ambelelà. Noi i podoma andeje mach se nòst frel pì giovo a sarà con nojàutri, përchè ch’a l’é pa possibil ch’i sio arseivù a la presensa ‘d col òm sensa che nòst frel pì giovo a sia con noi’. ²⁷Anlora tò servitor, mè pare, a l’ha dine: ‘Vojàutri i seve bin che mia fomna a l’ha dame doi fieuj: ²⁸un a l’é partì da mi e mi i l’hai dit: A l’é stàit fàit a tòch! E i l’hai pi nen vëddulo da 'nlora. ²⁹Se adess voi im porte vìa ‘dcò sto-sì e a-j rivèissa ‘n chèich maleur, mi, vej coma ch’i son, im farie calé ant ël pais dij mòrt con la pen-a ant ël cheur”. ³⁰Ore, se mai mi i dovèissa torné da tò servitor, mè pare, sensa ch’a-i sia con noi col fieul, antant che l’ànima d'un a l’é gropà a la vita dl’àutr, ³¹pen-a ch’a l’avèissa vëddù che ‘l fiolin a l’é pa con nojàutri, chiel a në meuirerìa, e ij tò servitor a l’avrìo fàit calé ant ël pais dij mòrt tò servitor mè pare’. ³²E tò servitor a l’é fasse garant ëd ël fiolin, dacant ëd mè pare con coste paròle: ‘Se mi i dovèissa nen portetlo andarera, mi i sarai colpèivol anvers ëd mè pare për tuta mia vita’. ³³Ore, che tò servitor a vada a resté coma në s-ciav ëd mè signor al pòst dël fiolin e che costì a peussa torné ambelelà con ij sò frej. ³⁴An efet, coma ch’i podrìa ancora feme vëdde da mè pare, sensa che ‘l fiolin a sia con mi? Mi i veui nen vëdde ‘l maleur ch’a sesirìa mè pare!”.

Nòte

1. O “për andviné l’avnì”.