La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 35
35[modifiché]
Nosgnor a benediss Giacòb a Betel[modifiché]
1Nosgnor a l’ha dit a Giacòb: “Àuss-te, va a Betel e stabiliss-te ansilì. An col leugh drissje n’autar al Dé ch’a l’é manifestate quand ch’it ëscapave da Esaù[1], tò frel.
2Anlora Giacòb a l’ha dije a soa gent e a coj ch’a j’ero con chiel: “Dësbarasseve dij dio strangé ch’i l’eve con vojàutri. Purificheve e cambieve ‘d vestimenta, 3peuj i androma a Betel, andova che mi i drisserai n’autar al Dé ch’a l’ha esaudime quand ch’i j’ero sagrinà. Chiel a l’é stàit sèmper con mi tut andova ch'i andasìa.
4Anlora a l’han consëgnà a Giacòb tute le mistà e le statuëtte dij dio strangé ch’a l’avìo, e pura le pendlòche ch’a l’avìo a j’orije, e Giacòb a l’ha sotraje sota la rol ch’a-i é a Sichem. 5Peui a l’han gavà ‘l camp e na gran tëmma ‘d Nosgnor[2] a l’ha ciapà tuta la gent ch’a stasia d’antorn a lor, parèj che gnun a l’ha daje adòss ai fieuj ëd Giacòb.
6A la fin, Giacòb e tuta la gent ch’a lo compagnava, a son rivà a Luz, visadì Betel, ant ël pais ëd Canan. 7Ambelelì chiel a l’ha drissà n’autar dedicà a Nosgnor e col leugh a l’ha daje ‘l nòm ëd “El-Betel”, përchè ambelelà Nosgnor a l’era arvelassje quand ch’a scapava via da sò frel Esaù.
8 Nen tant pì tard a l’è mortje Debora, la nurissa ‘d Rebeca, e a l’é stàita sotrà a Betel ai pé dla rol, che për lòn a l’é ciamasse Alon-Bacut, ch’a veul dì “la Rol dël Pior”.
9Nosgnor a l’é manifestasse a Giacòb n’àutra vira quand ch’a tornava da Padan-Aram, e a l’ha benedilo. 10Nosgnor a l’ha dije: “Tò nòm a l’é Giacòb. It ciameras pi nen Giacòb, ma Israel a sarà tò nòm”[3]. A l’é parèj che Nosgnor a l’ha daje ‘l nòm d’Israel.
11Nosgnor a l’ha dije: “Mi i son ël Dé Tutpotent. Che ti't sie dru e ‘t peusse fete ‘d bon nùmer. Na nassion a nasrà da ti, e a-i saran ëd rè an tra toa dissendensa! 12Ël pais ch’i l’hai dàit a Abraham e a Isach, i lo darai a ti e, apress ëd ti, a toa dissendensa[4]”. 13Apress ëd lòn Nosgnor a l’é congedasse da chiel[5]. 14Anlora Giacòb a l’ha drissà na pera comemorativa anté che Nosgnor a l’avìa parlà con chiel, e a l’ha consacrala vërsandje dzora për libassion ëd vin e d’euli. 15Ël leugh andova che Nosgnor a l’avìa parlaje Giacòb a l’ha ciamalo Betel, ch’a veul dì “Ca ‘d Nosgnor”[6].
Nassensa ‘d Beniamin e mòrt ëd Rachel[modifiché]
16Peui a l’han gavà l’acampament da Betel. A-i mancava ancora ‘n bel tòch ëd marcia për rivé a Efrata, quand che Rachel a l’ha butà al mond na masnà e a l’ha avù pitòst malfé ‘d partorì. 17Antramentre ch’a partoriva con dificoltà, la levatriss a l’ha dije: “Gnun-e tëmme, ëdcò costì a l’é ‘n fieul”. 18Rachel a stasìa për meuire e, anans ëd liberé l’ànima, a cola masnà a l’ha daje ‘l nòm ëd Ben-Oni (che veul dì “fieul ëd mè magon”), ma sò pare a l’ha ciamalo Beniamin (ch’a veul dì “fieul ëd mia man drita”). 19Parèj che Rachel a l’é mòrta e a l’é stàita sotrà arlongh ëd la stra ch’a va a Efrata, l’é a dì Betlem. 20Giacòb a l’ha drissà ansima a soa tomba na làpida. La tomba ‘d Rachel a-i é ancora al dì d’ancheuj.
Ij dódes fieuj ëd Giacòb[modifiché]
21Israel a l’é andass-ne da lì e a l’ha piantà soa tenda pì anans, dëdlà ‘d Migdal-Eder. 22Antramentre che Israel a stasìa an col pais, Ruben a l’é andàit a cogesse con Bila, la concubin-a ‘d sò pare, e Israel a l’é vnùit a savèjlo.
Ij fieuj ëd Giacòb a son ëstàit dódes. 23Ij fieuj ëd Lea: ël prim nassù ëd Giacòb, Ruben, peui Simeon, Levi, Giuda, Issacar e Zabulon. 24Ij fieuj ëd Rachel: Giusep e Beniamin. 25Ij fieuj ëd Bila, serventa ‘d Rachel: Dan e Neftali. 26Ij fieuj ëd Zilpa, serventa ‘d Lea: Gad e Aser. Coj-lì a son ij fieuj ëd Giacòb ch’a son nassuje an Padan-Aram.
Mòrt d’Isach[modifiché]
27Peui Giacòb a l’é andàit da sò pare Isach a Chiriat-Arba, ch’a sarìa Ebron, andova Abraham e Isach a l’ero stàit d'aventissi[7]. 28Isach a l’é rivà a l’età ‘d senteotànta agn. 28Peui Isach a l’é spirà. A l’é mòrt e a l’é argiontasse ai sò grand, vej e sodisfàit ëd soa vita. A l’han sotralo ij sò fieuj Esaù e Giacòb.