La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 34
34[modifiché]
La violensa fàita a Dina[modifiché]
1Un di, Dina, la fija ‘d Lea e ‘d Giacòb, a l’era surtìa për feje na vìsita a le fije dël pais. 2Sichem, fieul ëd Camor, l’Evita, ch’a l’era cap[1] ëd col pais, a l’ha ciapala e obligala a cogesse con chiel. 3Pì tard, contut, a l’era an-namorasse ‘d Dina, la fija ‘d Giacòb, e a sercava ‘d vagnesse ‘l cheur ëd la fijëtta. 4Anlora a l’ha dit a Camor, sò pare: “Pijme sta fija coma fomna”.
5Giacòb a l’é vnùit a savèj che col-lì a l’avìa dzonorà Dina, soa fija, ma a vorìa che ij sò fieuj, ch’a l’ero an campagna con le bestie, a lo savèisso nen fin-a ch’a fusso tornà. 6Camor, pare ‘d Sichem, a l’é andàit, për soa part, a trové Giacòb për parlé con chiel. 7 Quand che ij fieuj ëd Giacòb a son tornà da la campagna, sentù lòn ch’a l’era ancapità, a son ëstaine bin sagrinà, a son sentusse oltragià e a son anfuriass-ne motobin, an pensand che, violand la fija ‘d Giacòb, Sichem a l’avìa comëttù n’ignomìnia ch’a l’era mai vëdusse an Israel: na ròba parèj a podìa nen toleresse!
8Camor, donch, a l’é rivà da Giacòb e a l’ha parlà parèj: “Sichem, mè fieul, a l’é an-namorasse ‘d vòstra fija: dèjla tanme fomna! 9Nen mach, fé n’aleansa con nojàutri: voi i dareve a noi vòstre fije e vojàutri i pijereve le nòstre! 10Resté a vive con nojàutri. Ël pais a sarà a vòstra disposission: i podreve abité ambelessì, feje comersi, catene ‘d proprietà!”.
11Peui l’istess Sichem a l’ha dije al pare e ai frej ëd Dina: “Che mi i peussa trové grassia ai vòstri euj; iv darai lòn ch’im direve. 12Aussé pura motobin a mè carich ël pressi ‘d nòsse e ‘l valor ëd la dòta; iv darai lòn ch’im ciamereve, ma deme la giovo për ësposa”.
13Anlora ij fieuj ëd Giacòb, ch’a l’ero bin ofendusse përchè Sichem a l’avìa dzonorà soa seur Dina, a l’han rësponduje con furbarìa a Sichem e a sò pare Camor. 14A l’han dije: “Lolì a l'é na ròba ch'i podoma nen fé, visadì dé nòstra seur a n’òm ch’a sìa pa stàit sirconcidù, përchè për nojàutri lolì a sarìa ‘n disonor. 15Mach a sta condission i consentiroma a vòstra arcesta, l’é a dì, se vojàutri i dventereve 'mé nojàutri an sirconcidenda tuti ij vòstri mas-cc! 16Anlora noi iv daroma nòstre fije e is pijeroma le vòstre, i staroma con vojàutri e i dventeroma na gent sola. 17Ma se në scote nen për vòstra sirconcision, anlora i pijeroma nòstre fije e is n’androma”.
18Cole paròle a son piasuje motobin a Camor e a Sichem, fieul ëd Camor. 19Ël giovo a l’ha pa butà ‘d temp për aceté lolì përchè ch’a-j vorìa bin a la fija ‘d Giacòb; d’àutra part a l’era ‘l pì onorà[2] ëd tuta la ca ‘d sò pare.
20A son donca presentasse, Camor e sò fieul Sichem, a la pòrta ‘d soa sità e a l’han parlà ai sò consitadin ch’a l’ero assemblassie. A l’han dije: 21“Costa-sì a l’é gent ëd pas: ch’a stago pura con nojàutri ant ël pais e ch’a lo dëstravërso për drit e për travers an dedicand-se ai sò afé. Nòst pais a l’é pro grand për tuti. Nojàutri i podroma pijé për fomne soe fije e i podroma deje le nòstre. 22Ma mach a na condission cola gent a consentirà a sté con nojàutri e dventé na sola gent, l’é a dì se noi i sirconcidoma minca un dij nòstri mas-cc parèj coma che lor istess a son sirconcidù. 23Sò strop, soa richëssa e tute soe bestie a saran miraco nen nòstri? Contentomje donch e ch’a peusso sté con nojàutri!”. 24Anlora tùit ij mas-cc ch’a l’ero present an ciambrea a la pòrta dla sità a l’han ëscotà Camor e sò fieul Sichem e a son fasse sirconcide.
Arvangia ‘d Simeon e Levi[modifiché]
e25Ma ‘l ters dì, quand che j’òm ëd la sità a l’ero ancora convalessent për motiv ëd le ferìe dla sirconcision, doi dij fieuj ëd Giacòb, Simeon e Levi, frej ëd Dina, a l’han ciapà mincadun na spa e a son intrà an sità con sicurëssa e a l’han massà tùit ij mas-cc ch'a-i j'ero. 26Parèj a l’han passà a fil dë spa Camor e sò fieul Sichem, e a son portasse vìa Dina da la ca ‘d Sichem e a son ëslontanasse.
27Ant ël mentre ch'a l'han massà cola gent, j’àutri fieuj ëd Giacòb a l’han fàit ravagi dla sità, përchè coj-lì a l’avìo dzonorà soa seur ëd lor. 28Parèj a son ampadronisse dij sò strop e ‘d soe bestie, dij sò aso e ‘d lòn ch’a-i j'era ant la sità e ant la campagna. 29A l’han portà vìa tanme na ladrarìa ‘d guèra tute soe richësse, tute soe masnà e soe fomne, e a l’han ravagià lòn ch’a-i era ant le ca.
30Anlora Giacòb a l’ha dit a Simeon e Levi: “Vojàutri i l’eve butame an dificoltà rendend-me odios a j’abitant dël pais, ai Canané e ai Perisita, antramente mi i l’hai pòchi òm. Lor as butran ansema contra ‘d mi, am vinceran e mi i sarai ësterminà con mia famija. 31Ma lor a l’han rësponduje: “L’avìo-ne fòrsi da përmëtte che nòstra seure a fussa tratà tanme na meretris”?