La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 30
30[modifiché]
1Rachel, an vëdend ch’a podìa nen deje 'd fieuj a Giacòb, a l’era dventà gelosa dla seure e a l’ha dije a Giacòb: “Dame ‘d fieuj, dësnò mi i në meuiro!”. 2Giacòb a l’é anrabiasse contra 'd Rachel e a l’ha dije: “Mi i peudo nen buteme al pòst ëd Nosgnor. A l’é chiel ch’at ampediss d’avèj ëd fieuj[1]”. 3Chila a l’ha replicaje: “Pija mia sërventa Bila: va cogete con chila e mi i andoterai[2] ij fieuj che chila at butrà al mond. A sarà parèj che mi i l’avraj ëd fieuj grassie a chila”. 4Rachel, antlora, a l’ha daje për fomna a Giacòb soa serventa Bila, e Giacòb a l’é andàit a cogesse con chila. 5Bila a l’é restane ansinta e a l’ha partorì a Giacòb un fieul. 6Rachel a disìa: “Nosgnor a l’ha fame giustissia. A l’ha scotà mia preghiera e a l’ha dame ‘n fieul. Për lòn a l’han ciamalo Dan. 7Bila, la serventa ‘d Rachel a l’é peui torna restà ansinta e a l’ha daje n’àutr fieul a Giacòb. 8Rachel a disìa: “Nosgnor a l’ha butame an competission con mia seure e a l’é stàit pitòst malfé, ma i l’hai fàila. Për lòn a l’han ciamalo Neftali. 9Ant ël mentre Lea, renduss-ne cont ch’a podìa pì nen avèj ëd masnà, a l’ha pijà soa serventa Zilpa e a l’ha dàila për fomna a Giacòb. 10Zilpa, la serventa ‘d Lea, a l’ha daje a Giacòb un fieul. 11Lea a disìa: “Për boneur!”, e a l’ha ciamalo Gad. 12Peui Zilpa, la serventa ‘d Lea, a l’ha daje a Giacòb në scond fieul. 13E Lea a disìa: “Che ‘d gòj! Ora tute le fomne as arlegreran con mi!”. A l’é për lòn ch’a l’han ciamalo Aser.
14Al temp dl’amson, Ruben a l’é surtì e a l’ha trovà ‘d mandraga, ch’a l’ha portà a soa mare Lea. Rachel a l’ha dije a Lea: “Dame ‘n pòch ëd mandraghe ‘d tò fieul. 15Ma Lea a l’ha rësponduje: “Tl’has nen pro d’avèj portame vìa l’òm, e adess voles-to porteme vìa ‘dcò le mandraghe ‘d mè fieul?”. Rachel a l’ha seguità a dì: “E bin, ch’as cogia pura con ti për ësta neuit, an cambi dle mandraghe ‘d tò fieul”.
16A la sèira, quand che Giacòb a l’é rivà da la campagna, Lea a l’é surtije ancontra e a l’ha dije: “Venta ch’it ven-e da mi, përchè mi i l’hai pagà ‘l drit d’avèjte, con le mandraghe ‘d mè fieul”. A l’é parèj che Giacòb a l’é cogiasse con chila, për cola neuit. 17Nosgnor a l’ha scotà Lea, ch’a l’é torna restà an condission e a l’ha daje a Giacòb un quint fieul. 18Lea a l’ha dit: “Nosgnor a l’ha dame mè salari për avèje dàit a me òm na serventa për fomna”. A l’é për lòn ch’a l’ha ciamalo Issacar. 19Peui Lea a l’é restà torna ansinta e a l’ha daje a Giacòb ël sest fieul. 20Lea a l’ha dit: “Nosgnor a l’ha fame ‘n bel regal; costa vira mè marì am farà d’onor, përchè ch’i l’hai daje ses fieuj”. A l’han daje ‘l nòm ëd Zabulon. 21An séguit a l’ha butaje al mond na fija, e a l’han ciamala Dina.
22Peui Nosgnor a l’é visass-ne dla condission ëd Rachel, a l’ha scotala e a l’ha rendula drua. 23Rachel a l’é restà ansinta e a l’ha butaje al mond un fieul. Chila a disìa: “Nosgnor a l’ha arlevà mè dzonor”. 24E a l’ha ciamalo Giusep an disend: “Che Nosgnor a gionta n’àutr fieul a mia famija!”.
Giacòb e Laban[modifiché]
25Apress ëd la nassensa ‘d Giusep, Giacòb a l’ha dije a Laban: “Lass-me andé vìa e torné a ca mia, an mè pais. 26Dame mie fomne e mè fieuj e im n’andrai. A l’é për lon ch’i l’hai travajà a tò servissi, it conòsse pro bin ël servissi ch’i l’hai fate”.
27Laban a l’ha dije: “S’i l’hai trovà grassia ai tò euj, scotme: për n’arvelassion i l’hai savù che Nosgnor a l’ha benedime për càusa toa. 28Dime lòn ch’it veule për paga e mi it lo darai, vàire ch’a sìa a fà nen!”.
29Giacòb a l’ha rësponduje: “Ti ‘t sas vàire ch’a l’é grand ël travaj ch’i l’hai fàit për ti e vàire ch’a son ëvnùit esse ij tò beni për euvra mia. 30Anans che mi i rivèissa, a l’era bin pòch lòn ch’it l'avìe, e adess a l’é chërsù fòra ‘d mzura. Nosgnor a l’ha benedite për ël mojen ëd lòn ch’i fasìa mi. Adess a l’é vnùit ël temp ch’i travaja mach për mia famija.
31Laban a l’ha rësponduje: “Còs i l’hai da dete?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “It l’has da deme gnente. Contut, se ti ‘t faras për mi tut lòn ch’it diso, i tornerai a porté an pastura tò strop e a guernelo. 32Ancheuj i passerai an mes a a tut ël tò cabial: buta da banda tute le bestie ‘d color ëscur tra le feje, e tute le bestie giaiolà e macià tra le crave: col-lì a sarà mè salari. 33Për l’avnì, mia istessa onestà a rëspondrà për mi: quand ch’it ëvniras a controlé mè salari, tute le bestie ch’a saran nen giajolà o macià an tra le crave e ‘d color mòro an tra le feje, s’as troveran dacant ëd mi e a saran coma robà”.
34Laban a l’ha dije: “Va bin, ch’a sia com it l’has dit”. 35Antlora, an col medésim dì a l’ha butà da banda ij boch ëstrià e giajolà e tute le crave macià e giajolà, minca na bestia ch’a l’avìa dël bianch e tùit ij cap ëd color mòro an tra le feje. A l’ha fidaje ai sò fieuj, 36e a l’ha fissà na dëstansa ‘d tre giornà ‘d marcia an tra chiel e Giacòb; ant ël mentre Giacòb a pasturava j’àutre bestie ‘d Laban. 37Ma Giacòb a l’ha ciapà ëd branch tënner d’arbra, d' amandola e ‘d plajo, a l’ha ancidune la pleuja a righe bianche butandje a nù ël bianch dij branch. 38Peui chiel a l’ha butà ij branch dëscorsà ant ij treu e ant j’abeivor dl’eva, andova ch’a vnisìa a bèive ‘l cabial, pròpi an vista dle bestie, ch’as quatavo quand a vnisìo a bèive. 39Parèj che le bestie a son quatasse dë 'dnans dij branch e le crave a l’han fàit rassa ëd cravòt ëstrijà, macià e giajolà. 40Për le feje Giacòb a l’ha separaje përchè le bestie a l’avèisso dë 'dnans a lor j’animaj strià e tuti coj ëd color ëscur dle strop ëd Laban. E ij cabiaj ch’a l’ero constituisse parèj për sò cont, a l’han nen butaje ansema a lë strop ëd Laban. 41Minca na vira ch’as quatavo ‘d bestie gajarde, Giacòb a butava ij branch ant ij treu, an vista dle bestie, për feje concepì dë 'dnans a le rame. 42Nopà, quand che le bestie a l’ero débole, a-j butava nen. Parèj che le bestie splufrìe dlë strop a j’ero për Laban, e cole fòrte për Giacòb. 43A l’é parèj che Giacòb a l’é dventà rich fòra ‘d mzura e a l’ha avù na bela partìa dë strop an quantità gròssa, servente e servent, gamej e aso.