La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28
28[modifiché]
1Anlora Isach a l'ha mandà a ciamé Giacòb e a l'ha benedilo. Peui a l'ha comandaje: "Venta nen ch’it pije na fomna cananita[1]. 2Sah! Part sùbit e va a Padan-Aram. Va a fé na visita a la ca 'd Betuel, ël pare 'd toa mare, e pijte da là na fomna an tra le fije 'd Laban, frel ëd toa mare. 3Che 'l Dé sovran[2] at benedissa! Ch'a peussa chiel dete 'd frut e 'n trop ëd dissendent! Anlora ti 't vniras na nassion granda! 4Ch'a peuda Nosgnor dé a ti e ai tò dissendent la benedission che chiel a l'ha dàit a Abraham[3], parèj che ti 't ven-a 'n possession ëd la tèra che Nosgnor a l'avìa dàit a Abraham, la tèra andoa ti 't vivie coma n'aventissi. 5Anlora Isach a l'ha fàit parte Giacòb, ch’a l'é rivà a Padan-Aram, da Laban, fieul ëd Betuel, l'Aramé e frel ëd Rebeca, mare 'd Giacòb e d'Esaù.
Esaù as maria torna[modifiché]
6Esaù a l'avìa vëddù che Isach a l'avìa benedì Giacòb e ch'a l'era stàit mandà a Padan-Aram për pijesse na fomna ambelelà. A l'avìa 'dcò vëddù che Isach a l'avìa comandà a Giacòb: "Venta nen che it pije për fomna un-a dle Canané”. 7Giacòb a l'avìa scotà sò pare e soa mare e a l'era partì për Padan-Aram. 8Anlora, quand che Esaù a l'é rendusse cont che le fomne 'd Canan për sò pare Isach a l'ero nen da consideresse adate a lor[4], 9Esaù a l'é andàit a pòsta da Ismael e a l'é 'dcò mariasse con Macalat, seur ëd Nebaiot e fija dël fieul 'd Abraham Ismael, an pì che le fomne ch'a l'avìa già.
Ël seugn ëd Giacòb a Betel[modifiché]
10Antant che Giacòb a l'era 'n marcia da Bersabéa a Caran 11a l'é fërmasse ant un cert leugh e a l'é acampàssie përchè 'l sol a l'era già calà. A l'ha ciapà na pera e a l'ha butass-la sota la testa coma s'a fussa 'n cussin, peui a l'é 'ndurmisse an col leugh-lì. 12A l’ha fàit un seugn: a l'ha vēddù na scala ch'a pogiava për tèra e ch'a rivava fin-a al cel. Cola scala a l'era dovrà da j'àngej ëd Nosgnor për monté e për calé dal cel[5], e sù, ansima, a-i ëstasìa Nosgnor.
13Parèj Nosgnor a l'ha dije: "Mi i son ël Signor, ël Dé 'd tò pare grand Abraham e 'l Dé 'd tò pare Isach. I darai a ti e ai tò dissendent[6] la tèra andoa ch'it ses cogiate. 14Ij tò dissendent a saran tanme la póer ëd la tèra e ti i të spantieras a òvest, a est, a nòrd e a sud. Tute le famije dla tèra a pronunsieran ëd benedission l'un-a 'nvers ëd l'àutra an dovrand tò nòm e col dij tò dissendent[7]. 15Mi i stago da toa banda[8]! It guernerai a-i fà pa andova ch'it vade, e it faraj 'rtorné a sta tèra-sì. It chitrài nen fin a tant che mi i l'avrai fàit tut lòn ch'i l'hai promëttute”.
16Peui, Giacòb a l'é dësvijasse dal seugn e a l'ha pensà; "Sigura Nosgnor a l'é ambelessì e mi i’m në rendìa pa cont!". 17A l'ha pijasse tëmma e a l'ha dit: "Che pòst ëscaros a l'é sto-sì! A l'é gnente ‘d men-o che la pòrta dël cel e la cà 'd Nosgnor!". 18Anlora, 'd bon matin, Giacòb a l'ha pijà la pera ch'a l'era butàsse coma cussin e a l'ha pogiala 'nsima a na mongiòja. Peui a l'ha versaje ansìma d'euli. 19A col pòst a l'ha dàit ël nòm ëd Betel, combin che prima 'l nòm ëd col pais a l'era Luz.
20Peui Giacòb a l'ha fàit un vot, e a l'ha dit: "Se Dé a starà përdabon da mia banda, s'am guernerà durant ës viage, s'am darà da mangé e 'da quateme, 21e s'am farà 'rtorné san e salv a la cà 'd me pare, anlora ‘l Signor a sarà mè Dé. 22Anlora costa pera sacrà, ch'i l'hai pogià 'nsima a na mongiòja, a sarà la cà 'd Dé, e mi it darai andaré 'n décim ëd tut lòn ch'it am das”.