La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache6
6
[modifiché]Salomon a làuda Nosgnor
[modifiché]1Anlora Salomon a l'ha pregà parèj: “Nosgnor! Ti ‘t l’has dit ch’it sarìe stàit ant na nìvola spèssa dë scurità. 2Ora mi i l'hai fabricate ‘n Templi fiamengh, un leugh andova che ti 't peusse buté toa residensa për sèmper!”.
Dëscors ëd Salomon
[modifiché]3Antramentre che l'antrega ciambreja d'Israel a stasìa ambelelà, ël rè a l'é virasse vers ëd lor e a l'ha daje costa benedission: 4“Ch’a sia laudà Nosgnor, ël Dé d’Israel, ch’a l’ha mantnù le promësse ch’a l’avìa fàit a mè pare, David. 5A disìo: ‘Dal di che i l'hai fave seurte da l'Egit, mè pòpol, Israel, mi i l'hai pa sernù na sità an tra tute le tribù d'Israel për constrùe na Ca andova a staga mè Nòm; 6ma i l'hai sernù Gerusalem për feie sté mè Nòm e i l'hai sernù David për governé mè pòpol Israel’.
7Peui Salomon a l’ha dit: “Mè pare David a l'ha pensà bin an sò cheur ëd fabricheje ‘n Templi al Signor ël Dé d'Israel. 8Ma ‘l Signor a l’ha dije: ‘Ti ‘t vorìe fabriché ‘l Templi për onoré mè nòm. Toa intension a l’é bon-a, 9mach ch’it saras pa ti a drissé 'l Templi, ma tò fieul, generà da ti, che a costruirà un Templi për onoreme[1]’.
10Donca Nosgnor a l'ha mantnù la promëssa fàita. Mi i son suceduje a mè pare David e i son stame an sël tròno d'Israel, com a l'avìa dit ël Signor e i l'hai drissà cost Templi për onoré ‘l nòm ëd Nosgnor, Dé d'Israel. 11Ambelelà i l'hai piassà l'Èrca, che a conten l'aleansa che Nosgnor a l'ha fàit con ël pòpol d'Israel”.
Preghiera ‘d dedicassion
[modifiché]12Anlora Salomon, ch’as në stasìa ‘n pé dë 'dnans dl'autar ëd Nosgnor, an facia a tuta la ciambrea d'Israel, a l'ha dëstendù soe man an preghiera. 13Chiel a l'avìa fàit fé na tribun-a 'd bronz ëd sinch cùbit ëd longhëssa, sinch ëd larghëssa e tre cùbit d'autëssa, butàndla an mes ëd la cort gròssa 'd fòra. Chiel a stasìa an sù cola tribun-a, a l'é anginojasse an facia 'd tuta la ciambreja d'Israel e a l'ha dëstendù le man anvers ël cel. 14A l’ha pregà parèj:
“Nosgnor, Dé d'Israel, a-i é pa un Dé ch'a peussa smijete ant ij cej o dzora dla tèra: ti ch'it guerne toa aleansa d'amor con ij tò sërvent ch’a marcio për toa stra. 15Ti 't l'has mantnù toa promëssa anvers ëd tò sërvent David, mè pare; Ti 't l'has faje cola promëssa con toa boca midema e con toe man ti ‘t l’has compìa ancheuj.
16Ore, Signor, Dé d'Israel, manten për tò servitor David, mè pare, ‘dcò la promëssa ch’it l’has giontaje cora ch'it l'has dit: ‘At mancherà mai un sucessor ch’a staga stà an sël tròno d'Israel, se coj dissendent a vijeran an soa condòta ‘d lor conform a mia lege, com it l'has fàit ti[2]’. 17Ore, Nosgnor, Dé d'Israel, ch'as adempissa la promëssa ch’it l'has faje a tò sërvent David.
18Ma Dé abitera-lo dabon an sla tèra con j'òm? Ij cej, fin-a coj pì àut, a peulo pa contnite. E tant meno ës Templi che mi i l'hai edificate[3]! 19Contut, Signor mè Dé, scota la preghiera 'd tò sërvent e a sò apel a la misericòrdia. Scota 'l crij e la preghiera che tò sërvent a àussa a toa presensa. 20Ch’a sio dovert ij tò euj di e neuit anvers cost Templi, ës leu che ti 't l'has dit ch'it l'avrìe butà tò nòm, për scoté le preghiere che tò sërvent a àussa për cost leu[4]. 21Scota le sùpliche 'd tò servitor e 'd tò pòpol Israel, cora ch'a pregheran an cost pòst. Scota dal cel: e cand ti të scotras përdon-a!
22Se cheidun a pëcca contra sò pròssim e ch’a sia tenù ‘d presté giurament e ch'a giura ‘dnans ëd tò autar an cost Templi, 23anlora scota dai cej e a antërven. Fà giustìssia ai tò servitor - l’acusator e l’acusà; condana 'l përvers coma ch’a mérita, an fasendje tombé a còl soa condòta e diciara giust ël nossent. Dà l'assolussion a coj ch’a son nossent për motiv ëd soa nossensa ‘d lor.
24Ant ël moment che tò pòpol Israel a sarà batù da 'n nemis përchè ch'a l'ha pëccà contra 'd ti, se as convertirà e a lauderà tò nòm, a pregherà e a suplicherà ‘dnans ëd ti an cost Templi, 25anlora ti scota dal cel e përdon-a 'l pëccà 'd tò pòpol d'Israel e falo torné an sla tèra ch'it l'avìe daje a lor e ai sò cé.
26Cora che ij cej as sareran e a-i sarà pa pì 'd pieuva përchè tò pòpol a l'ha pëccà contra 'd ti, se at pregheran an cost leu, a lauderan tò nòm e as convërtiran da sò pëcà përchè ti 't l'avras umiliàje, 27ti scota dal cel e përdon-a 'l pëccà dij tò sërvent, tò pòpol Israel, che ti 't-j mostreras la stra pì bon-a andova podèj marcé e deje la pieuva an sla tèra che it l'has daje an ardità.
28Cand che la famin-a o ël contacc a së spantieran ant ël pais, o ancora che ij nemis a j'assedieran an soe sità, cora ch'a sc-ionfrà un maleur o na maladìa, 29tute le preghiere e minca na sùplica fàita da un dij vòstri o da tuta la gent d'Israel, për motiv ëd la preuva dël castigh e dël dolor, cand lor a slongo soe man vers cost Templi, 30ti scotla dal cel, leu ëd toa abitassion. Përdon-a, e trata con tuti conform a soe assion, përchè ti 't conòsse 'l cheur dl'òm, ti 't conòsse 'l cheur ëd mincadun. 31Fà ch'a l'àbio tëmma 'd ti e a peudo marcé an tò vieuj për tùit ij di ëd soa vita ant la tèra ch'it l'has daje ai nòsti grand.
32Ëdcò ël forësté ch’a fà pa part dël pòpol d'Israel ma ch’a riva d'un pais da leugn për motiv ëd tò grand nòm, da toa man potenta e tò brass ëstendù, ant ël moment che a ven a preghé an cost Templi: 33ti scota dal cel, andova che ti 'të staghe e daje da ment a tute j'arceste dlë strangé e 'd tute le gent ëd la tèra, ch’a peudrìo conòsse tò nòm, ch'a l'àbio timor ëd ti coma tò pòpol Israel e a sàpio che tò nòm a l'é stàit anvocà dzora 'd cost Templi che mi i l'hai edificà.
34Ant ël moment che tò pòpol a surtirà an guera contra ij sò nemis, an andaséndje dré a la stra che ti 't l'avìe adrëssaje, se at pregheran voltà anvers a costa sità che it ses sernute, e vers ël Templi che i l'hai edificà a tò nòm, 35anlora scota dal cel soa preghiera e soa sùplica e réndje giustissia.
36Dël moment che a pëccheran contra 'd ti - an efet a-i é gnun ch'a sia sensa pëcà - e ti, anrabià contra 'd lor, it-j consegneras al nemis e ij sò conquistador a-j dëporteran ant un pais lontan o vzin; 37se, ant ël pais andova ch’a saran dëportà as convertran a ti e an suplicànd-te ant ël pais ëd soa përzonìa a diran: ‘I l'oma pëcà, i l'oma fàit dël mal coma përson-e përverse e grame; 38se a torneran a ti con tut sò cheur e con tuta l'ànima, ant ël pais andova ch'a son përzoné, andova a l'avran dëportaje e at pregheran voltà vers ël pais che ti 't l'has conceduje ai sò grand, anvers ëd la sità che it ses sernute e vers ël Templi che mi i l'hai drissà a tò Nòm; 39anlora ti scota dal cel, leu andova ch'it të staghe, soa preghiera e soa sùplica e rendje giustissia: Përdon-a a tò pòpol ch'a l'ha pëccà contra 'd ti.
40Ore, Nosgnor Dé, che tò euj a sio dovert e toe orije antiviste a la preghiera alvà an cost leu. 41Adess, àuss-te, Signor Dé, ven al leu ëd toa sosta, ti e toa Èrca potenta. Che tùit ij tò sacerdòt, Nosgnor Dé, a peudo esse arvëstì 'd salvëssa e ij tò fedej a argiojisso ant ël bin-esse. 42Signor Dé, arfuda pa tò consacrà. Avist-ne dij gran favor fàit a David tò sërvent[5].
Nòte
[modifiché]- ↑ 6:4-9 cfr. 1 Crònache 17:1-9.
- ↑ Cfr. 1 Rè 2:4.
- ↑ Cfr. 2 Crònache 2:6.
- ↑ Cfr. Deuteronòmi 12:11.
- ↑ 6:41-42 cfr. Salm 132:8-10.