La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/1Cronache 17
1 Crònache[modifiché]
17[modifiché]
La promëssa ‘d Nosgnor a David[modifiché]
1Ant ël moment che David a l’é stabilisse an sò palass, a l’ha mandà a ciamé ‘l profeta Natan e a l’ha dije: “Mi i stago drinta a 'n palass ëd séder, antramentre che l'Èrca dl’aleansa 'd Nosgnor a sta sota ij tapis ëd na tenda”. 2E Natan a l'ha dije a David: “Fa tut lòn che a l'é drinta a tò cheur përchè Dé a l'é con ti”.
3Tutun, cola midema neuit Dé a l'ha dìje a Natan: 4“Vaje a dì a David mè servent: Parèj a dis Nosgnor: It saras pa ti che t'am drisseras na ca përchè mi i peussa steie. 5Përchè i l'hai pa abità drinta na ca, dal di che i l'hai fait monté la gent d'Israel fin-a ‘l di d'ancheuj. Ma i son ëstait sota na tenda, da ‘n pòst a l’àutr ant un tabërnàcol. 6Daspërtut che i l'hai marcià con j’Israelita, l'hai-ne mai parlà con un dij cap[1] d'Israel ch’i l'avìa comandaje dë mnè an pastura mè pòpol, e l'hai-ne miraco dije: Përchè t'am drisse pa na bela ca'd séder?”. 7Ore, donca, dije a mè sërvent David: Përparèj a dis Nosgnor dj'Univers: Mi i l'hai pijate da la stabi, antramentre ti 't ësbergiairave 'l cit ëstrop përchè ti't fusse ‘l cap ëd mè pòpol Israel. 8Mi i son ëstait con ti daspërtut andova che ti 't l'has marcià, e i l'hai ardovù a nen ij tò nemis ëdnans ëd ti, e i l'hai fate un nòm tanme ij potent ch’a son an sla tèra! 9I l'hai prontà un pòst për mè pòpol, Israel, e i l'hai dëstinalo përchè a peussa steie pasi; nassion maléfiche[2] a lo mnasseran pa pì, coma che a l'avìo fait anans,10e fin-a dal temp che i l'avìa mandà 'd Giùdess për guerné Israel, mia gent. Mi i l'hai sotmëttù tùit ij tò nemis. E ora i son mi a dite che 't farai na casà - na dinastìa ‘d rè. 11E a-i rivrà, ant ël moment che ij tò di a saran compì per andétne con ij tò antich, i farai alvé toa posterità dòp ëd ti, un dij tò fieuj, e i stabilirai sò regn frem. 12A sarà chiel a feme na ca - un templi, e mi i farai an manera che sò tròno a vada a mantense frem për sempe. 13Mi për chiel i-j saraj tanme ‘n pare, e chiel a sarà un fieul për mi. I-j gavrai pa mè favor, com i l'avia gavaje mia protession a tò predecessor. 14Nen mach lòn, ma i stabilirai për sèmper mia ca e mè regn: e sò tròno a l'avrà mai pì fin”.
15Sòn, a l'é lòn che a l' é andait a dije Natan a David ant ël moment ch’a l'ha contaje costa vision profetica.
Rendiment ëd grassie ‘d David a Nosgnor[modifiché]
16Antlora rè David a l'é andait a stesse dëdnans ëd Nosgnor e a l'ha dije an preghiera:
“Chi son-ne mi, Signor Dé, e còsa ch'a l'é mia famija, përchè ti 't l'àbie portame fin-a dova ch’i son adess? 17E se sòn a fussa pa ‘ncora stait pòch, o Dé! Ti 't l'has parlà dcò dël casà ‘d tò sërvent për ël temp a vnì, na dinastìa! Ti ’t parle coma se mi i fussa ‘n grand òm, ti ch’it ses ël pì àut, Nosgnor Dé!
18Lòn ch'a podrialo ancora dite David an sl'onor che ti 't-j fase a tò sërvent? Ti 't conòsse tò sërvent. 19Nosgnor, për amor dël tò sërvent, e conform a tò cheur, it l'has vorsù fé tut sòn, fasend savej a tò sërvent toe maravije.
20Nosgnor! A-i é gnun parèj ëd ti, e pa d'àutri dio che ti, conform a tut lòn che i l'oma sentù con nòstre orije. 21An sla tèra, peui, a-i é pa na sola nassion ch’a sia parèj ëd toa gent Israel, che Dé a l'é vnùit a dësangagé për formé ‘n sò pòpol, për fete un nòm e për compì 'd maravije e miracoj, an taparand ëd nassion ëdnans a toa gent che ti 't l'has rëscatà da l'Egit. 22Dla gent d'Israel ti 't l'has fane un pòpol për sémper, e ti, Nosgnor, it ses ëvnùit a esse sò Dé.
23Ore, donca, Nosgnor, ch'a sia frema për sempe toa promëssa a tò sërvent e a soa ca; e fà conform a toa paròla. 24Che tò nòm a sia stabilì e onorà për sèmper, tant che tùit a diran: “Ël Signor dl’Univers a l'é 'l Dé d'Israel!”. E a peuda ‘l casà 'd tò servent David seguité a esse a tò sërvissi për sèemper.
25Mè Dé! I son ëstàit tant ardì d'alvé mia vos a ti an preghiera përchè ti ‘t l’has arvelà a tò servitor che ti it butras an pé un casà për chiel - na dinastìa ‘d rè! 26Ti, Nosgnor, it ses dabon Dé e it l'has comunicaje a tò sërvent coste bon-e còse. 27Ore, ch'at piasa benedì la ca 'd tò sërvent, përchè a peussa esse eterna dnans ëd ti! Përchè lòn che ti ‘t benedisse, Nosgnor, a sarà benedì për sèmper”.