Complente

5

Ël pòpol ëd Gerusalem a prega

¹Ten an ment, Nosgnor, lòn che a l'é ancapitane^[1], varda e consìdera nòst obròbi. ²Nòstra ardità a l'é passà a 'd forësté, nòstre ca a dë strangé. ³I soma vnùit a esse d’òrfo sensa pare, nòstre mare a son parèj ëd vidoe. ⁴I l’oma da paghé për bèive nòstra eva e fin-a nòst bòsch i l'oma da catelo a gran pressi. ⁵Con un giov an sël còl i soma përseguità, soma svers, a-i é pa pì d'arpòs për nojàutri. ⁶I l’oma sogetasse a l’Egit e a l’Assiria për gavesse la fam e podèj dzorvive. ⁷Ij nòstri antich a l'han pecà e a-i son pì nen, ma i soma nojàutri che i portoma la pen-a 'd soa përversità. ⁸Dë s-ciav a comando dzora 'd nojàutri, a-i é pa col che an lìbera da soe man. ⁹Is procuroma 'l pan a l'arzigh ëd nòstra vita, dë dnans ai predon dël desert.

¹⁰La fam a l’ha fane dventé nòstra pel coma s’a fussa stàita cusinà ant un forn. ¹¹A l'han ëdzonorà le fomne an Sion, e ‘dcò le giovnëtte ant le sità 'd Giuda. ¹²Ij cap a son ëstàit pendù da soe man; gnanca ij vej a son ëstàit rëspetà. ¹³Ij giovo a son ëstàit portà a viré la mòla; ij fieuj a son tombà sota 'l pèis dël bòsch ch’a l’avìo da porté an sle spale. ¹⁴J’ansian as riunisso pì nen a le pòrte dla sità; ij giovo a balo e a canto pì nen. ¹⁵La gòj a l'é dëstissasse ant ij nòstri cheur, la dansa a l'è vnùita a esse deul. ¹⁶A l'è tombà la coron-a ch’i l’avìo an testa; guai a nojàutri, përchè i l'oma pecà! ¹⁷Për sòn a l'é vnùit a esse magonà nòst cheur, për sòn ij nòstri euj a son an-nebiasse: ¹⁸përchè la montagna 'd Sion a l'é desolà; dij siacal a l’han anfëstala.

¹⁹Ma ti, Nosgnor, it reste për sèmper, tò tròno a l’é 'd generassion an generassion. ²⁰Për che motiv vories-to dësmentiene për sèmper? ²¹Fane torné a ti Nosgnor, e noi i torneroma; fà torna neuv ij nòstri di com ant ij temp d'antan, ²²përchè a l’é vera ch’it l'has pa arfudane për sèmper, nì sensa lìmit it ses piàtla con nojàutri.

Nòte

↑ La vos ch'a parla 'mbelessì a l'é adess un còr ch'a canta la lamentassion ant l a prima përson-a plural. Ës poema a l'é nen n'acròstich ma a l'ha l'istess nùmer ëd letere dl'alfabèt ebràich.

[1] La vos ch'a parla 'mbelessì a l'é adess un còr ch'a canta la lamentassion ant l a prima përson-a plural. Ës poema a l'é nen n'acròstich ma a l'ha l'istess nùmer ëd letere dl'alfabèt ebràich.

[1]