La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Abacuc/Abacuc 3
3[modifiché]
Preghiera d'Abacuch e sò Salm ëd trionf[modifiché]
1Preghiera dël profeta Abacuch, an ton ëd plenta.
2"Nosgnor, i l'hai scotà lòn ch' it l'has nunsiame, Nosgnor, i l'hai avù tëmma 'd toa euvra. Manifestla an nòst temp. An nòst temp fala conòsse. Cand ch'it lasse sfoghé toa ira, dësmentia nen toa misericòrdia.
3Nosgnor a ven da Teman, ël Sant da la montagna 'd Paran. Soa maestà a cheurv ij cej, la tèra a l'é pien-a 'd soe laude. 4Sò splendrior a l'é parèj dla lus, sluss ëd lòsna a seurto da soe man: ambele-là a së sterma soa potensa. 5Dë 'dnans ëd chiel a ven anans ël contacc, frev afoà a séguita ij sò pass. 6As fërma e a fà tramblé la tèra, a varda e a fà tërmolé le gent; le montagne sempiterne a së sfriso, e le colin-e antiche a së sbasso: ij sò vieuj ant ij sécoj.
7I l'hai vëddù le tende 'd Cusan ciapà da lë sparm, ij pavajon ëd Midian a svantajé. 8Miraco contra ij fium, Nosgnor, contra dij fium a s'anvisca toa flin-a; opura, tò furor a l'é contra 'l mar, cand che ti 't monte dzora dij tò cavaj, ansima ai chèr ëd toa vitòria? 9Ti 't tire fòra tò arch e it i-j gave l'anvìa 'd flece a la còrda. It fase s-ciòde torent da la tèra; 10le montagne at vëddo e a tramblo, na buria d'eva a dà 'l vir, ël balatron a fà sente soa vos.
An àut, ël sol a veul pa pì vnì fòra, 11e la lun-a a resta andova ch'as treuva, lor a scapo a lë slusse 'd toe flece, a lë splendrior afoà 'd toa lansa. 12Pien ëd flin-a, ti 't traverse la tèra, pien ëd fot ti it ëscarpise le gent. 13It ses surtì për salvé toa gent, për salvé ij tò consacrà. It l'has dësblà 'l tèit ëd la ca dël përvers, it l'has rancala da le fondamenta. 14Con toe flece ti it l'has passà la testa dij sò guerié da part a part, lor che a vnisìo anans sfrandà për dësperd-me con la gòj ëd col che a fà a tòch ël pòver dë stërmà. 15It l'has nià ij sò cavaj ant ël mar, ant la nita dj'eve gròsse.
Conclusion: Tëmma e fede an Nosgnor[modifiché]
16I l'hai sentù e mè cheur a l'ha frissonà, a sente sta vos, mè làver a l'é butasse a tërmolé, la camola a intra drinta mè òss e ij mè pass, sota 'd mi a strabuco. I sospiro al di dl'angossa che a vnirà contra dla gent ch' an crasa. 17An efet, ël fié a gicherà pa, le vis a daran nen, l'uliv a chitrà 'd dé la cujìa, ij camp a daran pa pì da mangé, jë strop a spariran da jë stabi, e le stale a resteran sensa beu. 18Ma mi i argiojirai an Nosgnor, i esulterai an Dé mè salvator. 19Nosgnor Dé a l'é mia fòrsa, chiel a fà esse ij mè pé tanme coj dle bëcce e an farà marcé an sj'auture[1].
(Sta canson a l'é për ël magìster dël còr. Da sonesse con dë strument a còrda).
Nòte[modifiché]
- ↑ Cfr. 2 Samuel 22:34; Salm 18:33.