La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Corint/2Corint 7

←2 Corint 6

La Bibia piemontèisa Litre ai Corint

2 Corint 8→

La Bìbia piemontèisa - 2 Corint 7

2 Corint

7

¹Car ij mè amis! Da già ch’i l’oma 'd promësse parije, netiomse d’ògni impurità dël còrp^[1] e dlë spirit an përfessionand nòstra santificassion ant ël timor ëd Dio.

Goj ëd Pàul për ël pentiment dij corintian

²Dovertene 'l cheur^[2]! I l’oma fàit ëd tòrt a gnun, i l’oma butà gnun an sla cativa stra, nì i l’oma profitass-ne 'd gnun. ³I diso nen sossì për condaneve, përchè ch’i l’hai già dive che i seve an nost cheur, fin-a a la mira d'esse pront a vive o a meuire con vojàutri. ⁴I l’hai la màssima fiusa an vojàutri e i l’hai ëd gran motiv d’esse orgojos ëd vojàutri. I seve stàit ëd consolassion për mi e, malgré tute le tribulassion ch’i l’oma passà, im sento pien ëd gòj.

⁵Përchè da cand ch’i son rivà an Macedònia^[3], i l’hai mai trovà d’arlass, ma i l’oma avù d’ògni sòrt d’aflission: da fòra ëd combat, d’andrinta ëd pàu. ⁶Nosgnor, contut, ch’a consola coj ch’a son dëscoragià, a l’ha bin consolane con la vnùa 'd Tito, ⁷e nen mach con soa vnùa, ma 'dcò con la consolassion ch’i l’hai arseivù da vojàutri. Chiel a l’ha contane 'd vòst gran desideri 'd vëdd-me, ëd vostre lerme, ëd vòstra afession ardenta anvers ëd mi, ëd manera ch’i son motobin arlegrame.

⁸Përchè combin ch’i l’abia crussiave con mia litra, im na pentisso nen (bin ch’i na fussa ringretame, përchè ch’i vëddo ch’a l’ha, an efet, crussiave, bele se mach për un pò). ⁹Im n’arlegro adess, nen ëd lòn ch’i seve stane crussià, ma përchè col crussi a l’ha mnave al pentiment e a l’ha cambià vòstra condòta. Col-lì a l’é giusta ‘l crussi ch’a ven da Nosgnor - ëd manera che da lòn i l’eve arseivù gnun darmagi da part nòstra. ¹⁰Pròpi parèj: la sòrt ëd crussi che Nosgnor a veul ch’i na faso l’esperiensa, a l’é col ch’a men-a lontan dal pëccà e ch’a 'rzulta ant la salvëssa. A peul nen avèisse 'n ringret për un crussi parèj. Contut, ël crussi ch’i trovoma 'd sòlit an ësto mond (ch’a manca ‘d pentiment) da la mira spiritual a n’arzulta 'd mòrt^[4].

¹¹Vardé mach lòn ch’a l’é stàit ël frut dël crussi ch’a-j pias a Nosgnor! Che 'd diligensa, che 'd tentativ ëd giustifichesse, che d’indignassion contra 'l colpèivol, che 'd pàu, che d’anvìa ‘d vëdd-me, che ardor, che anvìa 'd fé giustissia! An tut sossì i l’eve dàit la preuva d’esse nossent. ¹²Se, donca, i l’hai scrivuve, a l’é nen ëstàit tant për arzòlve 'l cas ëd col ch’a l’ha comëttù ‘l fàit, nì për col ch’a l’ha patine, ma dzurtut për dimostreve quanta soen ch’i l’hai ëd vojàutri dë 'dnans a Nosgnor. ¹³Cola-lì a l’é stàita mia màssima consolassion.

I soma arlegrass-ne, contut, ancora da pì dël piasì ch’a l’ha avune Tito cand ch’i l’eve daje ‘l bin-ëvnù e sò cheur a l’é stass-ne an pas. ¹⁴I l’avìa dije vàire ch’i j’era orgojos ëd vojàutri - e i son nen ëstàine delus^[5]. ¹⁵Adess chiel a l’ha pì che mai ëd soen për vojàutri cand ch’as arcòrda coma ch’i l’eve daje da ment e dël rispet e dl’onor ch’i l’eve acordaje cand ch’i l’eve arseivulo. ¹⁶Im arlegro, donca, che an tut e për tut i peussa avèj ëd vojàutri completa fiusa.

Nòte

1. O “dla carn”.
2. O “feve dë spassi”.
3. Cfr. 2 Corint 2:13.
4. I l’oma parèj ël crussi coma Nosgnor a l’antend (κατὰ θεὸν λύπη) ch’a pòrta ‘l frut dël pentiment (μετάνοια) e a l’é finalisà a la salvëssa; (σωτηρίαν ἐργάζετα); e ‘l crussi dë sto mond (τοῦ κόσμου λύπη) ch’a pòrta ‘l frut dla mòrt (θάνατον κατεργάζεται).
5. O “i l’hai nen deuvù vërgogneme ‘d lòn”.