La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 11
J’At dj’apòstoj
[modifiché]11
[modifiché]Pero a dà na spiegassion ëd soa condòta
[modifiché]1Ora j’apòstoj e ij frej ch’a j’ero an Giudèa a l’han sentì che ‘dcò dij pagan a l’avìo arseivù la paròla ‘d Nosgnor. 2Cand che Pero a l’é stàit d’artorn a Gerusalem, ij chërdent giudé[1] a l’han trovaje da dì. 3A-j disìo: “Ti ‘t ses andàit ant la ca ‘d gent ch’a l’ha nen la circoncision e tl’has mangià ansem a lor”.
4Anlora Pero a l’é butasse a dëspiegheje për órdin lòn ch’a j’era capitaje e a l’ha dije: 5“I j’ero an preghiera ant la sità ‘d Joppa e i son cascà ant na trans, n’éstasi. A l’é ‘ntlora ch’i l’hai vëddù ch’a vnisìa giù dal cel cheicòsa tanme ‘n linseul gropà ai sò quatr canton, e a l’é vnume davzin. 6I l’hai vardà bin e a j’era là ‘ndrinta d’animaj a quatr pé, ëd bestie sarvaje, ëd serp e dj’osej dël cel. 7I l’hai ëdcò sentì na vos ch’am disìa: 'Pero, àuss-te, massa cole bestie-lì e mangje!'. 8E i l’hai rësponduje: “Im na pijerìa bin varda ‘d felo, Signor, përchè gnente ch’a sìa proibì da nòstra lege o d’antamnà a l’é mai intrà an mìa boca”. 9E la vos a l’ha ancora rëspondume dal cel: “Dis nen ch’a l’é antamnà lòn che Nosgnor a lo stima pur[2]”. 10Lolì a l’é fasse fin-a a tre vire, e peui tute cole ròbe a son ëstàite artirà su al cel. 11Anlora, ant col istess moment, a son presentasse a la ca dova ch’i j’ero tre òm. 12Lë Spirit Sant a l’ha dime che mi i andèissa ansem a lor, sensa fene dificoltà. A l’han compagname ‘dcò sti ses frej cristian e i soma intrà ant la cà dl’òm ch’a l’avìa mandaje. 13A l’ha contame com a l’avìa vëddù ant soa ca n’àngel ch’a l’era presentasse a chiel e ch’a l’avìa dije: ‘Manda ‘d gent a Joppa, e fa vnì Simon, ch’a-i diso Pero, 14ch’at portërà ‘n messagi për la salvëssa ‘d ti e ‘d tuta toa famija'.
15Cand ch’i l’hai avù comensà a parlé, lë Spirit Sant a l’é calà dzura ‘d lor tanme a l’era ‘dcò calà dzura ‘d nojàutri al prinsipi. 16Anlora i son arcordame ‘d cola paròla ‘d Nosgnor e com a l’avìa dit: 'Gioann a l’ha batesà d’eva, ma vojàutri i sareve batesà dlë Spirit Sant[3]. 17Donca, dagià che Nosgnor a l’ha acordaje ‘n don parèj ëd col ch’a l’ha dàit a nojàutri ch’i l’oma chërdù al Signor Gesù Crist, chi é-lo ch’i son mi, ch’i podèisso fé oposission a Nosgnor?”.
18Anlora, avend sentì lòn, a son pasiasse e a l’han dàit glòria a Nosgnor. A l’han dit: “Donca Nosgnor a l’ha fàit ëdcò a dij pagàn la grassia dël pentiment ch’a pòrta a la vita eterna”.
La cesa d’Antiòchia ‘d Siria
[modifiché]19Ora, për lòn ch’a l’ha da fé con coj ch’a j’ero stàit dësbergiairà për càusa dla përsecussion ch’a l’era stàita cissà a l’ocasion ëd Stevo, a son rivà fin-a an Fenìcia, an Cipro e a Antiòchia, sensa nunsié la Paròla ‘d Nosgnor a gnun d’àutri che ai Giudé[4]. 20Ma a l’é stàine cheidun ch’a l’era andàit a Antiòchia da Cipro e da Cirene ch’a l’ha comensà a nunsié la bon-a neuva ‘d Gesù, ël Signor, ëdcò ai grech[5]. 21La potensa[6] ‘d Nosgnor a l’era con lor, e ‘n gran nùmer ëd përson-e a l’han chërdù e a son ëstàite convertije a Nosgnor.
22E la vos a l’é vnujne a j’orìe dla cesa ch’a l’era a Gerusalem e, për conseguensa, a l’han mandaje a Antiòchia Bàrnaba. 23Cand ch’a l’é rivaje e a l’ha vëddù ij frut dla grassia ‘d Nosgnor, a l’é arlegrass-ne e a l’ha esortà tuti dë sté tacà a Nosgnor con tut ël cheur[7], 24Bàrnaba a l’era n’òm da bin, pien dë Spirit Sant e ‘d fede. E ‘n gran nùmer ëd përson-e a son unisse a Nosgnor.
25Peui Bàrnaba a l’é andass-ne a Tarso për sërché Sàul. 26Cand ch’a l’ha trovalo, a l’ha mnalo a Antiòchia, e a l’é rivà che, durant n’ann tut antregh Bàrnaba e Sàul a son restà a Antiòchia con cola cesa, e a l’han dotrinà motobin ëd gent. A l’é stàit a Antiòchia che për la prima vòta ij dissépoj ëd Gesù a son ëstàit ciamà ij Cristian.
27Durant col temp-lì chèich profeta a son calà da Gerusalem a Antiòchia. 28Un ëd lor, për nòm Àgabo[8], a l’é aussasse an pé ant na riunion e, cissà da lë Spirit, a l’ha comensà a nunsié che na gran famin-a a dovìa rivé për tut l’imperi[9]. An efet, la famin-a a l’é rivaje al temp dl’imperator Clàudi. 29Anlora ij dissépoj cristian, ognidun second lòn ch’a podìa, a son determinasse ‘d mandé d’agiùt ai frej ch’a stasìo ant la Giudèa. 30A l’han fàit parèj an fidand ij sò don a Bàrnaba e Sàul përchè a-j portèisso a j’ansian[10] ëd la cesa ‘d Gerusalem.