Rino Serra/Tèra mìa/04

Da Wikisource.

Se mai at capitèissa[modifiché]

Se mai at capitèissa
Ëd vive 'l seugn ed la mòrt
E l'ànima toa savèissa
Quandi it sarai risòrt,
Fam-lo savej ant un sofi
Ant el mes ed na neuit d'istà
Mentre speransa it gropi
Al seugn ed la vita 'd là.

Ti grisa che la caviera
A t'angarboja 'l vent
Come ànima sincera
It lontan-i 'l mè torment;
Già quandi cit seguìa
Calma la toa parlà
Tut l'era foravìa
E it mirava 'ncantà.

Ànima mia sincera
Che t'im disiji un di
Come la primavera
Dòp longh invern a deuv vnì,
Dame ancheuj speransa
Ant la vita del de 'd là
E che la esitansa
Resta fòra 'd mia ca.

Se mai at capitèissa
Ed vive col seugn realment
E l'ànima toa podèissa
Spieghem-ne 'l turbament,
Fam-lo savej ant na sèira
Afosa d'un di d 'istà
Che quand la vita meuira
Un neuv frut a je sponterà.

Or che 'l destin ed la vita
Séguita pian sò cors,
E tut a smija m 'anvita,
A mai pì fé 'd ricors,
Ànima mia d'antlora
Ven pian pianin a dì,
Che anche per ti col 'ora
Motobin prest stà per evnì.

Lontan ora dal turbament
Se ti it saras con mi,
Le spirit mè bin content
As volterà a l 'avnì;
Antant che la longa sèira
Longa l'ombra a fomenta,
El bati 'd na parpèila
Veuj che 'l mè cheur a senta.

Se mai at capitèissa
An col seugn pì nen desvijete
E l'ànima toa spetèissa
Quaicun ch'a ven-a a pijete,
Fam-lo savej ant l'orija
Ant na neuit d'un càud mèis d'istà
Che l'ànima mia sarìa
Pronta a seguite là!

(Giugn 1990)