Rino Serra/Le fior dël mal/133
CXXXIII. Ël cambiament dël vampir
[modifiché]VII
Da soa boca 'd fròla, la dòna 'ntant...
E torsend-se dzor la grija 'mé 'n serpent,
Ëdcò macand-se ij sen an sij fer dël bust,
Lassava colé paròle tute 'mpregnà 'd musch:
-"Mi i l'hai ij làver ùmid e conòsso la siensa
Ëd perde al fond d'un let la veja cossiensa,
Dzor mè sen trionfant i sëcco tuti ij pior
E faso rije ij vej con ël rije dij cit àor.
Mi i son për chi am vëdd patan-a e sensa vel,
La lun-a, ël sol, le stèile e anche 'l cel!
Mè car savant, si dòta 'n piasì mi i son
Cand tra ij mè teribij brass a j'òm sgnaco ij polmon,
Oh cand che mi lasso a murdiure mè bust,
Timida e dzonesta, fragil ma con fé robust,
Che dzor costi matarass tui pien d'emossion,
J'àngej bon a nen as danerìo për mi da bon!"
Cand chila dai mè òss tuta la miola a l'ha ciucià
E con fé langhid anver chila im son voltà
Për rendie 'n basin d'amor, a l'é comparsa
Na vëssia dai fianch ësliss tuta pien-a 'd marsa!
I l'hai sarà ij doi euj ant un frèid teror
E cand i l'hai peuj durbìe al viv ciairor
E a mè fianch, an leu dël potent manichin
Ch'a smijava avej fàit provista 'd sangh da bin,
A tramblavo tòch dë schéletro confusament,
Mé cand ël crij ëd na bandaròla a gëmme as sent
O ëd n'ansëgna tacà a n'asta 'd fer ch'a balansa
Al sofi dël vent ant le neuit d'invern con soa dansa.