Rino Serra/Le fior dël mal/124
CXXIV. La fin ëd la giornà
[modifiché]Sot na lus motoben malandà
A cor, dansa e as tòrs sensa dé cont
La vita, criasson-a e sfacià.
Parej, pen-a che a l'orissont
La neuit vissiosa a monta,
Pasia tut, l'istessa fam chërsent,
Scancela tut, l'istessa onta,
Ël poeta a dis: "Finalment!
Mè spirit, coma mie vèrtebre,
A suplico l'arpòs con ardor;
Ël cheur pien d'un seugn fùnebre,
Ma im cogeraj ën sël dòss àor,
M'anvlùperai an vòsti ridò ancor,
Oh rinfrëscante tënëbre!"