Rino Serra/Le fior dël mal/109
CIX. Le fior dël mal - La dëstrussion
[modifiché]Sensa treva a mè fianch s'agita 'l diavlon;
Am vira 'ntorn con aria che pa as palpa;
Mi i la campo giù e sento brusé 'l polmon
E a l'emp d'un desideri etern pien ëd colpa.
Savend ëd mè grand amor për l'art, a pija
La forma pì anciarmanta che le fomne a l'han,
Sot col aspet ëd pretèise da cafard via via,
A costuma ij mè làver a filtri infam.
Am pòrta parej bin leugn da lë sguard ëd Dé,
Brisà 'd fatiga mentre i stagh a tranfié
An mes a pian-e 'd neuja, përfonde e deserte
E a campa 'nt ij mè euj pien ëd confusion
Vestimenta spòrche e ferije duverte,
A l'adòb arnos e sagnant ëd la dëstrussion!