Rino Serra/Le fior dël mal/110
CX. Na màrtira[modifiché]
(Disegn d'un magister ësconossù)
An mes ai flacon e a le stòfe laminà
E a mòbij che tant piaso e valo,
Fra ij marmo, ij quàder, le veste përfumà
Che an pieghe riche a calo,
Ant na stansia tëbbia 'd na sèra, doa as sent,
L'aria arzigosa e fatal,
Anté, an soe cassie 'd véder bochèt muirent
Arfiajisso 'l sospir final,
Un cadaver sensa testa, a va adess ësbardand
'Mé 'n fium, an sl'orijé dësblà
Un sangh ross vivent, doa la stòfa së stà mujand
E con l'avidità d'un pra.
Istesse a le palie vision ch'a nasso 'nt l'ombra
E che a n'ancaden-o j'euj,
La testa, co 'l grand amass dij cavej a sombra
E dij sòi bin pressios giojej,
Ën sël tàulin da neuit, coma na cita ran-a,
Arpòsa; e, dai pensé lassà
Un ësguard bianch ëdcò vagh coma l'ambrun-a
A scapa da j'euj stravirà.
An sël let, ël tronch patao sensa gena àor
Ant ël pì complet abandon
La blëssa soa fatal e 'l segret ësplendor
Dont la natura la faje don;
Un caussèt baross a la gamba, soagnà 'd fris d'òr,
Coma sovenir l'é restà;
La zartiera, 'mé euj segret fiamegiant ancor
Dardegia në sguard diamantà.
L'aspet, dirìa dròlo, ëd costa solitudin
L'é d'un grand ritrat langoros,
A j'euj provocant come soa abitudin,
Arvela n'amor tënëbros,
Na gòj colpèivol con di festin ëstravis
Pien ëd basin infernaj 'dcò,
Anté lë scop ëd j'àngej përvers a giojiss
E a nova an pieghe ëd ridò;
Tutun a vëdde la mairëssa eleganta
Dla spala dal contorn sodà,
Anche 'n pò pontùe e la taja frissanta
Com un retil anrabià,
Chila a l'é ancor giovo! - Soa ànima esasperà
E ij sò sens da neuja mordù
A l'ero duvertasse a lë strop assià
Dij vëzzo vagant e perdù?
L'òm vendicativ che 't l'has pa podù, vivent,
Malgré tant amor, sodisfé,
A l'ha ampinì sla toa carn garga e compiasent
L'in-mens ëd sò desideré?
Rëspond cadaver impur! Për tòi cavej rèid
Con brass frevos a t'àussava,
Disme testa spaventosa, an sij tòi dent frèid
L'ùltim adieu a t'ancolava?
-Leugn dal mond sbefiard, leugn da la furfa e soa 'nflura,
Bin leugn daj magistrà corios,
Deurm ën pas, deurm ën pas o dròla creatura
An tò sepolcro misterios;
Tò spos a cor ël mond e toa forma pa mortal
Cand a deurm a-j vija dacant;
Sensa gnun dubi at sarà fedel e leal
E fin-a a la mòrt, costant.