Rino Serra/Le fior dël mal/103
CIII. Ambrun matiné
[modifiché]La diana a cantava 'nt ij cortij dle caserme
E 'l vent ëd la matin sofiava 'n sle lanterne.
L'era l'ora 'nté lë scop dij seugn malfasent
A tòrso su j'orijé ij brun adolessent;
Coma quand n'euj sagnant ch'a lòcia e martela,
Ël lum an sël di, na macia 'd ross a penela;
L'ànima sot dël pèis dël còrp grav e grotolù
A imita dël lum con ël di j'etern duej avù.
Coma 'n visage 'n pior che j'ariëtte a stan suvand
L'aria l'é pien-a 'd frisson ëd còse ch'a van scapand
E l'òm l'é strach dë scrive e la fomna 'd vorej bin.
Dzà e dlà a comenso a fumé 'd le ca ij camin.
Le dòne 'd piasì, con le parpèile al livid
Boca duverta, a durmìo 'd sò seugn stupid;
Le pòvre, tirand-se dré ij sen màire e frèid,
A sofiavo 'n sij tisson e 'n sij dij rèid.
L'era l'ora che tra 'l frèid e la pitocherìa
A l'han pì dolor le pajolante 'nt la corsìa;
Coma 'n sangiut rot da 'n sangh ës-ciumos
Ël cant dël gal lontan squarsava 'l temp nebios;
Un mar ëd nebia a bagnava j'edifissi,
Ëdcò j'agonissant al fond ëd j'ospissi
L'ultim rangòt a rendìo an arsàut pa eguaj.
Ij dësbaucià a tornavo brisà da sò travaj.
Tramblanta 'nt la vesta reusa verd l'aurora
A vnisìa anans pian an sla deserta Sënna àora
E peui an fërtand-se j'euj la sombra
Paris Veja laboriosa, a pijava 'n man ij sò utiss.