Rino Serra/Le fior dël mal/097
XCVII. Dansa afrosa[modifiché]
Fiera mé 'n vivent, ëd soa nòbil ëstatura
Con sò gròss mass ëd fior, sò fassolèt e ij sò guant,
Chila a l'ha l'indiferensa e la dzinvoltura
Dna sivìtola màira da l'aria stravagant.
L'é pa mai vist-se al bal un pì cit vitin?
Soa vesta esagerà, an sò real amplor,
A casca bondosament su 'n pé da në scarpin
Con tant ëd fiochèt e bin pinsà, grassios 'mé fior.
Ël tornacòl ch'a viv an broa a le clavìcole,
Coma 'n ri sensual ch'a së strafogna al roché,
A difend con pudor da batùe ridicole
Le funerarie forme che chiel veul stërmé.
A l'é fàit ëd veuid e 'd sombr ël përfond dij sò euj
E sò crani, ëd fior con art dabin soagnà,
An soe vèrtëbre fragij 'n dondolé meusi a cheuj.
Oh anciarm d'un gnente assé da mat archincà!
Quajcadun at ciamerà 'dcò caricadura,
A capisso pa 'd sicur, bin cioch ëd carn, ël bongust
Ch'a l'é sensa nòm ëd l'uman-a armadura.
Ti 't risponde, grand schéletro, al pì car dij mè gust!
It ven-e a conturbé con toa smòrfia potent
La festa dla vita? Oh quàich desideri vej,
Ch'a spron-a ancora toa carcassa vivent,
E chërdenta al sabba dël piasì, at possa al mej?
Al cant dij violin a le fiame dij candlé,
Të speri 'd mandé via toa sbëfiosa angossa
E al torent ëd j'òrge it ven-e a ciamé
Ëd rinfrësché l'infern che 'n tò cheur a possa?
Poss sensa fond d'eror ëdcò 'd folairà!
Etern alambich! Esempi antich dël dolor!
A travers ël tërlis ëd toe còste curvà
Mi i vëdd viagé l'insassiabil aspo ancor.
A dì la vrità, chërdo che toa sivëttarìa
A treuva pa 'n premi bin degn dij sòi sfòrs;
Ma qual dij cheur mortaj lë schers a capirìa?
L'anciarm dël dolor ancioca mach ij pì fòrt!
L'abiss dij tòi euj, pien dë spaventos pensé,
Arfiàiss la lordià e ij danseur prudent
A s'ancanteran pa sensa l'amèr nausié
A l'etern soris dij tòi bej trantedoi dent.
Tutun, chi l'ha mai strenzù në schéletro tra ij brass,
Dle còse dla tomba, chi l'é mai sfamasse?
Ampòrta 'l përfum, vesta o toalëtta ch'it l'has?
Chi a fà 'l dësgustà, bel as chërd-lo d'esse.
Balarin-a sensa nas, baldraca ch'a s'arsist pa,
A sti danseur ch'a fan j'anrabià a bzògna dì:
"Orgojos damerin, malgré l'art dël ross e dl'ënsiprià,
An voi a-i é spussa 'd mòrt! O schéletri an-mofì,
Antinoi anfiapì, "dendj" con la facia nen plosa,
Sedutor ormai gris, cadaver anvërnisà,
Il ritm universal ëd la dansa afrosa
Av rabasta an pòst che 'd sicur conòssi pa,
Dai frèid longh Senna a le rive dël Gange ardent,
Lë strop mortal a sàuta e a sven, sensa s-ciairé
Andrin a un përtus dël plafon, snistrament
Duverta la tromba dl'àngel che 'mé s-ciòp nèir l'é.
Sot minca clima, sot minca sol, la mòrt t'amira
An soe antorzùe, risibij umanità
E sovent, coma ti përfumand-se 'd mira,
A mës-cia soa ironìa a toa insanità!"