Rino Serra/Le fior dël mal/077
LXXVII. Splin
[modifiché]Mi i son coma 'l re d'un pais pitòst piuvos,
Rich ma impotent, tant giovo quant vej bondos,
Che dij sòi precetor j'inchin dëspresiand,
Dij sòi can come àutre bestie së sta stofiand.
Né cassa né falcon, gnente arlegrelo a peul,
Manch sò pòpol ch'a meuir an facia al pogieul.
La dròla balada dël pajasso favorì
La front ëd col crudel malavi a svaria pa pì;
As trasforma 'nt un-a tomba sò let bluèt
E le dame 'd cort che ògni prinsi a vëddo përfet,
A san pì nen che salòp vestiari truvé
Për da col giovo schéletro 'n soris s-cianché.
Ël savant ch'a-j fà l'òr, a l'ha pì podù
Da sò esse ranché via l'element corompù,
E an cost bagn ëd sangh che dai Roman l'oma ardità
E che 'n tarda età dai potent son arcordà,
Chiel l'ha pa podù scaudé col cadaver beté
Doa al pòst dël sangh l'eva dël Lete vërda a va a colé.