Rino Serra/Le fior dël mal/076
LXXVI. Splin[modifiché]
L'hai pì d'arcòrd che së l'avèissa mila agn mi!
Un gròss mòbil a tirèt ëd bilans ampinì...
Ëd vers, ëd bijèt doss, ëd process, ëd romanze,
Dij pesant cavej anvertojà 'nt le quitanse,
A stërmo meno segret dël mè bin trist servel.
A l'é na piramida n'in-mensa tomba chiel,
Ch'a ten pì 'd mòrt che na tampa comun-a.
-Mi i son un simiteri aborì da la lun-a
Andoa as rabasto coma longh verm ij rimòrs
E s'ancrudelisso sempe an sij mè cari mòrt.
Mi i son un vej salòt pien ëd reuse passìe,
Doa a-i é tut un pastiss ëd mòde ormai finìe,
Doa da soj, palid Boucher e pastej lamentos,
Rëspiro d'un flacon duvert j'umor odoros.
Gnente a rend egual an longhëssa sòpe giornà,
Quand sot dij fiòch pesant ëd fiocose anà
Frut bin ëscur ëd l'indiferensa, la neuja,
Le proporsion ëd l'in-mortalità a pija.
-Oramai it ses mach pì o materia vivent,
Nen àutr che 'n granì circondà da 'n vagh ëspavent,
Andurmì 'n sël fond d'un Sahara nebios;
Na veja sfins ignorà da 'n mond fastidios,
Dova l'amor sërvaj an sla carta oblià
A canta con ij ragg dël sol murent ch'as na và.