Rino Serra/Le fior dël mal/073
LXXIII. Ël botal ëd l'òdio
[modifiché]L'òdio l'é 'l botal ëd le Danaidì spalie
La vendëtta përdùa dai brass ross e fòrt,
A l'ha un bel rubaté ant soe tënëbre veuide
An gròss sigilin pien ëd sangh e lerme 'd mòrt,
Ël Demòni a fà 'd përtus segret a sti abim,
Dai quaj a scaperìo mila agn ëd sudor e sfòrs,
Cand ëdcò chila a savèissa rianimé bin
Soe vitime, për sgnacheje e arsussité ij sò còrp.
L'òdio l'é un cioch al fond ëd na taverna,
Ch'a sent sempe nasse la sej da minca licor
E as moltiplica come l'idra 'd Lerna.
Ma ij bèiveur content a conòsso sòi vincitor
E l'òdio l'é votà a soa maledeta fàula
Ëd podèisse mai andeurme sot la tàula.