Rino Serra/Le fior dël mal/066
LXVI. Ij gat[modifiché]
Ij moros fërvent e ij savant austeri
A-j veulo bin istess ant la pì veja età,
Ai gat potent e anche doss, orgheuj ëd la ca,
Che coma lor son frèidolos e sedentari.
Amis ëd la siensa e 'd lòn ch'a fà piasì,
Lor serco 'l silensi e l'oror dla tënëbrura;
L'Erebo a-j pijrija për cavaj da sepoltura,
S'a podèisso al servilism pieghé l'orgheuj soasì.
Lor a pijo e seugno le nobij atitùdin
Dle gròsse sfins ëstèise al fond ëd solitùdin,
Ch'a smijo 'ndurmisse 'nt un seugn ch'a finiss nen;
Ij sò ren fertij a son pien ëd lusor magich,
E 'd póer d'òr, che coma sabia fin-a a ven
A traponté vagament ij sò lumet mistich.