Rino Serra/Le fior dël mal/065
LXV. Tristësse dla lun-a[modifiché]
Stassèira, la lun-a a seugna con pigrëssa;
Coma na grand blëssa, che su 'n mugg ëd cussin,
Con man distrata e legera a carëssa
Prima d'andeurm-se 'l contorn dij sò bej sen,
An sël dòss satinà 'd mòle valanche,
Murend, a longhe confusion as lassa andé,
E ij sò euj a viro su vision bianche
Che coma fioridura a l'asur a san rampié:
A vòlte 'n sla tèra, an sò langor ossios,
A lassa calé na lerma stërmà, pietos
Un poeta alora, ch'a l'é nemis dël seugn,
Ant ël creus ëd soa man sta lerma palia a cheuj
Dai rifless cangiant coma 'n tòch d'opal e peuj,
A la buta 'n sò cheur da j'euj dël sol bin leugn.