Rino Serra/Le fior dël mal/046
XLVI. Alba spiritual
[modifiché]Quand për ij libertin l'alba bianca e vermija
A intra 'n società con l'ideal tormentos
Për l'operassion d'un vendicator misterios
Ant ël sassin andurmì 'n àngel as dësvija.
Dij bej cej ëspirituaj l'impossibil asur,
Për l'òm a tèra ch'a seugna e seufr ancora,
Për l'anciarm ëd l'abiss as deurv e as përfonda àora.
Così, cara Dea, element lucid e pur,
Sij rest fumos ëd le stupide baldòrie così,
Ël tò arcòrd ciàir, pì reusa e pì 'nciarmant,
Ai mè euj angrandì e sempe voltegiant.
La fiama dle candèile 'l sol a l'ha scurì;
Parej, sempe vincitor, tò fantasma l'é ugual,
Oh ànima splendrìenta, al doss sol in-mortal!