Rino Serra/Le fior dël mal/032
XXXII[modifiché]
L'avìa mi na neuit avzin na Giudea lassiva,
Mé al longh d'un cadaver un cadaver ëstendù
E i l'hai tacà a pensé d'apress col còrp vendù
A la blëssa arnosa che mia anvìa 's priva.
Mi i l'hai rapresentame soa maestà nativa,
Sò sguard vigoros e tutun ëd grassia armà,
Ij sò cavej ch'ai fan un casch përfumà
E che a sò arcòrd mé amor s'arviva.
I l'avrìa con grand fërvor basà tò nòbil còrp
E peui ai tò pé fresch e toe nèire tërse
L'avrìa donà 'l tesòr ëd përfonde carësse,
Se na quàich sèira, d'un pior otnù sensa sfòrs,
Argin-a dle crudej, it pudèisse solament,
Dij tò frèid lumin, scuri lë sguard ësplendrient!