Rino Serra/Le fior dël mal/025
XXV[modifiché]
Ti 't porterìe 'nt ël let l'univers anter,
Dòna bagassa! La neuja rend tò ànim crudel.
Për alené ij dent al gieugh an singolar manera
Tuj ij di 't tache 'n cheur a la rastlera.
Ij tò euj, coma le boteghe anluminà
E 'mé 'nt le feste publiche ij sostegn fiamà,
A deuvro un podej prëstà con insolensa,
Dla lege 'd la lor blëssa l'han pa conossensa.
Machina bòrgna e ciòrgna, drua 'd crudeltà!
Strument salutar che bèivend ël sangh dël mond va,
It l'has nen onta e coma 't l'has pa podù vardé
Davanti a jë specc vnì palie toe blësse e andé?
La grandeur dë sto mal andoa 't chërde savanta
A l'ha mai fate arculé, mai të spaventa,
Cand la natura granda 'nt ij sò disegn stërmà,
Ëd ti as serv, o dòna, o argin-a dël pecà,
-Ëd ti o vil animal- për formé 'n talent?
O ampautà grandeur! Sublim disonor! O assident!