Rino Serra/Le fior dël mal/017
XVII. LA BLËSSA[modifiché]
Coma 'n seugn ëd pera mi i son bela o mortal!
Mè sen, doa tui son macasse 'd vòta 'n vòta,
A l'é fàit për ispiré n'amor al poeta
Che coma materia a sìa mut e in-mortal.
Mi i tronegg ant l'asur coma sfins pa capìa;
Un cheur ëd fiòca al candor dij cign uniss;
E òdio 'l moviment che dle linie a fà pastiss
E né 'd pianse né 'd rije më vnirà mai anvìa.
Ij poeta dnans a mie gròsse disposission,
Ch'i l'hai l'aria 'd pijé ai monument pì famos,
A consumran ij sò di an seri studi da bon;
I l'hai për anciarmé costi bindispòst moros,
Dij puri specc ch'a fan tut motobin pì bel, son lor
Ij mè euj, ij mè largh euj da l'etern s-ciandor.