Rino Serra/Le fior dël mal/010
X. Ël NEMIS
[modifiché]Mia gioventù l'é stàita 'n tënëbros temporal,
Da soj splendent dëdsà e dëdlà l'era traversà;
Ij tron e le pieuve a l'han fane 'n malor tal,
Che 'n mè giardin quàich frut ross mach pì l'é restà.
Àora 'nt l'otogn dij pensé ij son rivà,
Ëd pale e restej a bzògna adess fé us
Për buté a sò pòst cole tère inondà,
Doa l'eva l'ha fàit, gròss coma tombe ij përtus.
E peui chi sà se le fior novele già sugnà
Troveran an sa tèra, 'mé giairon bin lavà
Ël mistich aliment che a-j pòrta 'l vigor?
-O dolor! Dolor! Ël temp la vita a divora
E lë scur nemis che a rosìa nòst cheur aor
A chërs e 's fortifica dal sangh ch'a në scola!