Rino Serra/Le fior dël mal/004
Corispondense[modifiché]
La natura l'é 'n templi 'ndoa pilie ch'a vivo
A vòlte a lasso seurte 'd paròle... ëd bërboj;
L'òmo a-j traversa beicà da foreste 'd simboj,
E lor sbirciand con ësguard famijar a l'osservo.
Coma longh arson che da lontan as confondo
Ant na tënëbrosa e përfonda unità,
Coma 'd la neuit e dël ciairor la vastità,
Ij përfum, ij color e ij son as rispondo.
A-i son dij përfum si frèsch come carn d'infant,
Doss coma obòe, verd coma le pradarìe,
E àutri ch'a son motobin coròt, rich e trionfant
E ch'a l'han l'espansion ëd le còse 'nfinìe,
Coma l'ambra, la mofa, 'l benzeul e j'incens,
Ch'a canto l'anciarm ëd l'ànima 'dcò dij sens.