Rino Serra/Garcia Lorca/059
Mar
[modifiché]Ël mar
A l’é ‘l Lucifer ëd l’asur.
Ël cel drocà
Për avej vorsù esse lus.
Pòvr mar condanà
A etern moviment,
Essend prima rëstà
Tranquil ant ël firmament!
Tutun ëd toa amarëssa
A l’ha riscatate l’amor.
It l’has partorì Vénere tuta purëssa,
E toa pasia përfondità a l’é caressa,
Vèrgin sensa dolor.
Toe tristësse a son bele,
Mar dë spasm glorios.
Ma ‘ncheuj anvece dë stèile
It l’has ij pòrpo verd, bondos.
Sopòrta tò sofrì
Formidabil Demòni.
Crist a l’era con ti
Ma ‘dcò Pan.
La stèila Vénere a l’é
L’armonìa dël mond.
Stra l’Eclesiaste!
Vénere l’é ‘l përfond
Ëd l’ànima…
E l’òmo miserabil
A l’é n’àngel andàit giù.
La tèra l’é ’l probabil
Paradis përdù.
Avril 1919