Rino Serra/Garcia Lorca/046
CANSON ORIENTAL[modifiché]
A l’é ‘l pom granà përfumà
Un cel cristalisà.
(Minca gran-a l’é na stèila,
Minca vel un tramont).
Cel sèch e sgnacà
Da j’artij ëd j’ani.
Ël pom granà l’é coma ‘n sen
Vej ëd bërgamin-a,
E sò mimin l’é fasse stèila
Për anluminé la campagna.
L’é n’avié bin cit
Con ëstòrsa ‘nsagnentà,
Con boche ‘d dòne
J’avije a l’han formala.
Për sòn ës-ciopand, a rij
Con pòrpore ‘d mila làver…
Ël pom granà l’é ‘n cheur
Ch’a bat ëdzor ël sëmnà,
Un cheur anrabià,
Doa a bëcco pa j’osej,
Un cheur che da fòra
A l’é dur coma col uman,
Però a da a chi lo trapassa
Odor ëd sangh ëd magg.
Ël pom granà l’é ‘l tesòr
Dël vej sarvan dël pra,
Col ch’a l’ha parlà con la cita reusa
Ant ël bòsch solitari.
Col ëd la barba bianca
E dël vestì colorà.
A l’é ‘l tesòr che ‘ncor a fan vardia
Le veje feuje dl’erbo.
Èrche ‘d pere pressiose
An buele d’òr van.
Lë spì a l’é ‘l pan. L’é Crist
An vita e mòrt, grumà.
L’oliv l’é la fërmëssa
Dla fòrsa e dël travaj.
Ël pom l’é la carnalità,
Fruta, sfins dël pecà,
Gossa dij secoj ch’a varda
Ij contat con ël Diav.
Ël portugal l’é la tristëssa
Ëd soa profanassion,
Parej as na torna feu e òr
Lòn che prima l’era pur e bianch.
Le vis a son la lussuria
Ch’as gruma ‘nt l’istà
Da le quaj la gesia a pija
Con benedission ël sant licor.
Le castagne a son la pas
Dël fornel. Còse veje.
S-ciopliné ‘d bòsch vej
Pelegrin përdù.
La giand l’é la seren-a
Poesìa dël passà
E ‘l pom codògn d’òr debol
La polissìa dla salute.
Ma ‘l pom granà l’é ‘l sangh,
Sangh sacr dël cel,
Sangh ëd tèra ferìa
Da la vuja ‘d l’eva ch’a scor.
Sangh dël vent ch’a ven
Da la montagna rudia e sgrafignà.
Sangh dël mar pasi
Sangh dël lagh andurmì.
Ël pom granà l’é la preistòria
Dël sangh ch’i portoma,
L’ideja ‘d sangh, sarà
An glòbol dur e àcid,
Ch’a l’han na forma vaga
Ëd cheur e ‘d cranio.
Oh pom granà duvert! It ses
Na fiama dzor a l’erbo,
Sorela ‘n carn ëd Vénere,
Rijada dl’òrt ventos.
At serco le farfale
E at chërdo un sol frem,
E për pau ‘d brusesse
A scapo da ti ij verm.
Përchè ‘t ses la lus ëd vita,
Fumela dla fruta. Ciàira
Lus ëd la foresta
Dël rì ‘n-namorà.
Podèissa esse coma ti, fruta,
Tuta passion an sla campagna!
1920