Rino Serra/Garcia Lorca/042

Da Wikisource.

BALADA DLA PIASSËTTA[modifiché]

A canto ij gagno
Ant la neuit pasia;
Rì ciàir,
Adoss seren-a!

   Ij cit

Còs a l’ha tò divin
Cheur ën festa?

   Mi

Un bòt ëd ciòche
Përdùe ‘nt la nebia.

   Ij cit

T’in lasse canté
Ant la piassòla.
Rì ciàir
Adoss seren-a!

Còs it ten-e ‘n toe man
La prima?

   Mi

Una reusa ‘d sangh
E ‘n liri.

   Ij cit

Meui-je ‘nt l’eva
Ëd la canson veja.
Rì ciàir,
Adoss seren-a!

Còs it sente ‘n toa boca
Rossa e assià?

   Mi

Ël savor ëd j’òss
Dël mè crani

   Ij cit

Bèiv l’eva pasia
Dla canson veja.
Rì ciàir
Adoss seren-a!

Përchè it vade tant leugn
Da la piassëtta?

   Mi

Vad ‘n serca ‘d mago
E ‘d prinsipësse!

   Ij cit

Chi l’ha mostrate la stra
Dij poeta

   Mi

L’adoss e ‘l rì
Dla canson veja.

   Ij cit

It vas leugn, tant leugn
Dal mar e da la tèra?

   Mi

L’é ‘mpinisse ‘d lus
Mè cheur ëd seda,
Ëd ciòche spërdùe,
Ëd liri e d’avije,
E mi andrai tant leugn,
Al dëdlà dle montagne,
Al dëdlà dij mar,
Avzin a le stèile,
Për ciamé a Cristo
Nosgnor ch’am deja torna
Mia ànima antica da cit,
Madura ‘d fàule,
Con ël capel ëd piume
E ‘l sàber ëd bòsch.

   Ij cit

Lass-ne canté
Ant la piassëtta,
Rì ciàir,
Adoss seren-a!

Ij lumin smisurà
Da le frasche sëcche
Ferì dal vent
A pioro j’ore mòrte.

1919