Rino Serra/Garcia Lorca/036

←Consulta

Poesìe 'd Garcia Lorca

Sèira→

Pròlogo

Mè cheur a l’é sì,
Dio mè.
Pianta tò setro ‘n chiel, Nosgnor.
A l’é un pom codògn
Tròp otonal
E a l’é mars.
S-cianca jë schéletri
Ai milan lirich
Che tant, tant a l’han ferilo,
E se për cas it l’has un bech
Gav-je soa scòrsa
Ëd neuja.
Ma s’it veule nen felo
A fà l’istess,
Tente tò cel asur,
Ch’a l’é tant nojos
Ël bal ëd j’astr.
E tò ‘nfinì
Che mi i ciamrai an préstit
Ël cheur a n’amis.
Un cheur con rì
E pin,
E n’arsigneul ëd fer
Ch’arsista
Ël martel
Dij secoj.

Dzor pì, ël Demòni am veul bin,
L’é stàit mè cambrada
A n’esame
Ëd lussuria e ‘l furbacion
A sercherà Margrita
-A l’ha ofrimlo-
Margrita brun-a,
An sle sfond ëd vej uliv,
Con doe tërse da neuit
D’istà,
Përchè mi i squarsa
Soe cheusse bianche.
E alora, oh Nosgnor!
Ij sareu tant rich
Coma o pì ‘d Ti,
Përchè ‘l veuid
A peul pa paragonesse
Al vin
Dont ël Diav a riveriss
Ij sò bon amis.
Licor fàit ëd pior.
Còs ampòrta!
A l’é l’istess
Dël tò licor fàit
Ëd trij.

Dime Nosgnor,
Dio mè!
It ësprofondi pa ‘nt l’ombra
Dl’abim!
I soma osej bòrgno
Sensa ni?

La lus va dëstissand-se.
E l’euli divin?
J’onde agoniso.
Mè car?
Gieughe coma se fusso
Ëd soldà?

Dime, Nosgnor,
Dio mè!
A riva pa a toe orije
Nòstr dolor?
Le bëstëmmie l’han pa fàit
Babeli sensa mon
Për ferite, o at piaso
Ij crij?
It ses ciòrgn? It ses bòrgno?
O it ses baricc
Dë spirit
E it vëdde l’ànima uman-a
Con ton anvertì?

O Nosgnor ansugnichì!
Varda mè cheur
Frèid
Coma ‘n pom codògn
Tròp otonal
Ch’a l’é marsà!
 
Se toa lus a rivrà
Duverta j’euj viv:
Ma se it continue
A deurme,
Ven, Diav vagabond,
Pelegrin sagnant
Pòrt-me la Margrita
Mòra ‘nmes a j’uliv
Con le tërse da neuit
D’istà,
Che mi i savrai ‘nvischeje
Ij sò euj pensieros
Con ij mè basin macià
Ëd liri.
E sentirai na sèira bòrgna
Mè Rico! Rico!
Lirich,
Mentre tuti ij mè seugn
S’ampinisso ‘d rosà.
Si, Nosgnor, it lasso
Mè cheur antich,
Vad ciamene ‘mprestit
N’àutr neuv a n’amis.
Cheur con rì
E pin,
Cheur sensa serp
Né liri.
Robust, con la grassia
D’un giovo paisan
Ch’a traversa d’un sàut
Ël fium.

Vega dë Zujaira 24 luj 1920