Rino Serra/Garcia Lorca/020
AURORA
[modifiché]
Mè cheur crasà
A sent con l’aurora
Ël dolor ëd sò amor
E ‘l seugn ëd la distansa.
La lus ëd l’aurora a pòrta
Un vivié dë splin
E l’arnosità sensa euj
Dla miola ‘d l’ànima.
La grand tomba dla neuit
Sò vel nèir a stend
Për ëstërmé dë ‘d di
L’in-mensa sima stèilà.
Còs i farai mi dzor dë sti camp
An cujend ni e ram,
Anvironà da l’aurora
E l’ànima pien-a ‘d vent!
Còs i farai s’it ten-e ij tò euj
Mòrt a la lus ciàira
E mia carn a sent pa pì
Ël calor ëd toe ociade!
Përchè i l’hai përdute për sempe
An cola neuit ciàira?
Ancheuj mè cheur a l’é sèch
Coma na stèila dëstissa.
Granada, Avril 1919