Pier Luis ëd Barban/Le mamine

Le mamine

“Le Mamine” ‘d Monfalì
s’àusso quànd a l’è za dì;
des minuti ëd toalét,
sinc minuti ëd siclét.
“Foma lest a l’autoriméssa:
ch’ël ven tard e j’oma spressa”.
Zu dla stra a la gran “vitesse”,
gnun da dvan e gnun da prés.
E ti Gildo ‘t sij sèmp istés.
La scolëta dla borgà
va nèn bèn për si masnà,
Vanda aj ven la testa fin-a?
Ant ‘na scòla sitadin-a,
Capì – Gildo - testa ‘d gelatin-a?
A eut or, lì al cancel,
j’è dij crij e ‘n gran bordel.
Adés l’è tèmp dël salutin,
e dëlcò d’in bel basin.
E ti Gildo fa nen ël……
E finì ‘l salutassion
“le mamine” an procission
as na van al “Lanternin”,
vanda j’è ‘n bel localin.
Si madami , che emossion,
ciaciaro tuti con passion,
in café e ‘na briossin-a,
për mostré la camisin-a
e fé voghi con discression
ël braji strëci e i stivalon.
E ti Gildo fa atenssion!
Tut antorn, van pi nèn via,
j’è n’alégra companìa
ëd monsù e ‘d giovnotin
con lë sgoard in pòc “sassin”:
pirchè l’òm ël bèica e ‘s gira,
se ‘l cotin o strenz e tira.
A des ori: tucc a ca:
ò an pissina ò al mercà.
Ai fornej a j’è ‘l servènti
e ‘l famiji son contènti,
torno andré a pijé i bardòt
quànd o son-a squasi ‘n bòt.
E ti Gildo fa nèn ël furbòt.
Certi dì j’è dcò lession
anche dòp la refession
ël mamini ant i trèj bòt
speto za i so ferligòt,
verament aj va ‘nco ‘n pés:
pirché seurto a quàtr e més.
Tant che speto ‘l sò masnà,
la gènt së sbarda për la stra.
J’è dij bei giovo, dij papà an piòta,
e quàj facia da marmòta.
E aj riva - as dis ëdcò -
dij simpàtic gigolò,
speto tucc si beli dòni,
ma suèns aj riva ‘l nòni
ò i nòno e… giurapapé:
ti Gildo torna ‘ndré !

Pierluis ëd Barban – luj 2015