Pier Luis ëd Barban/Le fomne la san pi longa del diav
Le fomne la san pi longa del diav
[modifiché]Na vòlta 'n campagnin, a l'ha trovà 'n sach an tël bòsch, e a l'ha sërcà 'd portelo a cà; ma a j'era tròp peis che a podia nen portelo sle spale.
Alora a la lassalo dova a j'era disend: "Si 'ndrinta a j'è el diav!".
A lavia pen-a prononcià cole paròle che 'l diav ën person-a a l’è sautà fòra dal sach e a l'ha dije: "Se tra n'ann e 'n dì 'd ritorni nen si, a dime vaire agn che mi stagh si 'ndrinta, it serej condanà a fè la mia stesa vita e it podrei pi nen seurti da cost bòsch".
Penseje mach a tut le spaghét ëd cost pòvr òm, che pien én finfunna a riva a cà.
La fomna, ch'a lo vëd tut afanà, a-i ciama cosa l'è capitaje, e chiel a-i conta cosa a j'era capitaje an tël bòsch.
"Lassa fe da mi", a-i dis la fomna.
Passaje l'ann, la fomna, a piuma dontrè polastr, as buta patanuva, a sugn d'amel e peuj as raviòla an tle piume; feit tut lolì, va an tël bòsch e taca a fè 'd gamberiòle.
El diav, che a stasia a la vait ansima a n'erbo, a cala giù për vëddi mei cole strane baricòcole, a dis: “Varda mach che roba stran-a… 'n quindes agn che i stagh ëd cost bòsch, lei mai vist na còsa parej”.
La dona a scapa lesta lesta a cà e a-i conta tut a sò òm cosa 'L diav a lavia dit.
El campagnin ël dì dòp a và an tël bòsch, as presenta al diav e a-i dis propi da vaire agn che a stasia 'n col pòst.
El diav as meravija a senti cola risposta, e a-i ciama come a lavia feit a saveilo.
E 'l campagnin con ën cit sorisèt sij laver, aj dis: “Iv ricòrdi nen che ij leve dilio a mia fomna?”.
E alora 'l demoni a l'è scapà disend: “A l'è pròpi vera che le fomne na san una pi dél diav”.