Nino Costa/Le fior dij patriòta
Le fior dij patriòta
[modifiché]A mè fieul Màrio, mòrt sël Génévry
An ponta al Génévry
sla rochera servaja,
sle tère dla bataja
ch'a l'ha durà des dì,
adess che 'l sol d'istà
torna a brusé le pere.
- come 'd piume legere -
còtie, bianche, molsin-e
le prime stèile alpin-e
l'ha comensà a fiorì.
Ma, st'ann, quaidu ch'a-j cheuja
a-j vëd, con meravija,
marcà 'd na mesa tinta
reusa, già 'n pò svanìa
coma se 'fi l ëd sangh,
passanda da feuja an feuja
a jë scorèissa 'ndrinta.
E j'àrie matinere
caland giù da la boscaja,
a-i conto a le pinere
che sla ròca servaja
e 'n sël ciaplé tut bianch
le fior dij patriòta
a son color dël sangh.
Nino Còsta, da "Tempesta", Turin, 1945.