| “
|
An sla ponta dël cioché
-i'é un galucio, caparucio,
fàit ëd tòla piturà:
tuta quanta la giornà
chiel a gira,
chiel as vira
da la part che 'l vent a tira.
Ël paisan d'an mes la piassa,
quand ch'a passa,
minca tant a guarda an sù,
e as n'antaja -sù për giù-
com ël temp a varierà
da la mira
che 'l galucio a l'é voltà.
Col galucio fàit ëd tòla
l'é pa tant na bëstia fòla
chiel a sa
ch'a l'é sémper bin piassà,
col ch'as vira
da la part che 'l vent a tira,
e, guardand da sò cioché,
chiel a vëdd sël marciapé
tanta gent, pien-a 'd babìa,
ch'a jë smija
ch'a veul nen ch'a sia dla dita
ma ant la vita
-gira 'd sà, gira 'd là-
a l'ha l'istessa teorìa
dël galucio piturà.
|
”
|
