Michel dij Bonavé/Stòrie d'ordinaria portierìa/Pàgina 3

Da Wikisource.
Stòrie d'ordinària portierìa
Michel dij Bonavé

PETRONILLA: - Bela landa costa-sì dlë mnis! A

n cost palass a smija ch’a faso pì dë mnis che ’d mangé, a cato ij platò mes veuid mach për avèj ëd ròba da campé ’nt le mnisere... a cheujo ij giornaj mach për fene ’d bale mojà ch’a stopo da bin... e lor a campo... a campo... a campo... parèj Nilla... a la sèira, mentre che j’àutri a van a vëdde «Lascia o raddoppia» al bar, a balé o a fé doe gòle con ij moros... chila a part con la pila e la pompëtta dël flit a dé la cassa a le bòje panatere... eh già, lòn ch’i chërde?

A basto pa j’inquilin ch’a pago ’l fit... i-j doma d’alògg ëdcò a le bòje panatere!... Coste belavans a gràtis!...

«Nilla! I l’hai trovà na bòja an sël pogieul!...»

«Nilla! Staneuit mè òmo a l’ha vist na bòja nèira ’nt la vasca da bagn!...»

«Tòta Nilla, as peul fesse gnente për ste bòje panatere? Da sì a un pòch is je trovroma ’dcò ’nt ël piat ëd la salada!»...

Nilla! Tòta Nilla!...

Cost a l’é pì nen un palass normal, a l’é ’l Dòm ëd Milan!... Na baraonda, na babilònia, a l’é pess che ’l mërcà ’d Pòrta Palass e la pòvra Nilla a l’é mach pì pel e strass! -

A pija na cadrega da tacà a la tàula e a la pòrta dë ’dnans al pùblich. As seta con sèmper an man la ramassa.

PETRONILLA: - Ma vojàutri i lo seve chi ch’a l’é verament Nilla? Tòta Nilla?

«La portiera ’d cost palass» a rëspondrìa quaidun... brav nèh?

Ma a l’é nen mach parèj...

«L’apparenza inganna... l’aparensa a angana... a l’é nen tut òr lòn ch’a lus, ma... nen tut l’òr a bërlus... a son nen tuti beucc, a-i é ’dcò ’d përtus!»

Nilla a l’ha ’l midem nòm ëd la granda cantant Nilla Pizzi!

I l’avìe nen pensaje?...

A l’é përchè an mi i vëdde mach na pòvra portiera!...

Còs ch’i chërde? Ch’i sia mach na bestia da ramassa?

Mi, coma l’àutra Nilla, i l’hai na bela vos... mach che chila-là a l’ha nen avù ’l maleur ëd fé la portiera... chila a va al festival ëd la canson e mi... e ben mi... i vado mach al festival dij fërton!... -

As buta a canté «Grazie dei fior» (se l’atriss antërpret a l’é nen bon-a a canté a va ’dcò bin ch’as senta la vos registrà su disch ëd Nilla Pizzi, mej se con ij fërtagi dla pontin-a dël giradisch) a l’é nen necessari cantela tuta, a peul basté ’l refren.

Tanti fiori in questo giorno lieto ho ricevuto.

Rose, rose,

ma le più belle le hai mandate tu

Grazie dei fior

fra tutti gli altri li ho riconosciuti

mi han fatto male eppure li ho graditi

Son rose rosse e parlano d'amor

E grazie ancor

che in questo giorno tu m'hai ricordata

ma se l'amore nostro s'è perduto

perchè vuoi tormentare il nostro cuor?

In mezzo a quelle rose

ci sono tante spine

memorie dolorose

di chi ha voluto bene

Son pagine già chiuse

con la parola fine

Grazie dei fior

fra tutti gli altri li ho riconosciuti

mi han fatto male eppure li ho graditi

Son rose rosse e parlano d'amor

Grazie dei fior e addio...

per sempre addio...

senza...

rancor

PETRONILLA: - Grassie dle fior?

E quale fior ch’am rivo a mi?...

Cole ch’a pòrto a j’àutri e che mi i-j pòrto su con la fiusa ch’am diso:

«Nilla, i l’hai già la ca pien-a ’d fior... për piasì tenje ti... parèj a dan un pòch ëd color a la portierìa ch’a l’é sèmper così grisa... »...

opura cole dle coron-e da mòrt ch’a buto sota l’andor quand che quaidun a tira ij caussèt sì ’nt ël palass... Liri ross, liri bianch, reuse rosse, làur da fé l’aròst e peui... e peui... e peui a mi am resto le feuje da ramassé, ël porton da polidé... ij tapiss da dëstaché... le lerme fàusse da suvé... i vëdde che fin-a da mòrt am dan mach ëd travaj an pì e gnun-a sodisfassion?...

Ij mòrt... an fond a son coma le bòje panatere... mach ëd travaj... e gnun-e mance... gnun-a bon-aman... e pensé che mi i son quasi coma Nilla Pizzi... ch’a l’é bon-a a anvërtojesse coma ’l brassabòsch... coma l’edera... -

A torna gavesse ’l faudal, as gava ’l folar liberand la caviera, a pija la ramassa e a j’anvlupa në strass colorà an sla ponta dël man-i për deje la forma dij micròfono dl’época e as buta a canté «L’edera» (coma prima a basto pòchi vers e a peul andé bin ëdcò na registrassion). Quand che la canson a riva al ponto ch’a dis «avvinta come l’edera» chila a s’ambrassa, a s’anvërtoja tuta sensualment al man-i dla ramassa.

Chissà se m'ami oppure no
chi lo può dire?
Chisà se un giorno anch'io potrò
l'amor capire?
Ma quando tu mi vuoi sfiorar
con le tue mani
avvinta come l'edera
mi sento a te.
Chissà se m'ami oppure no
ma tua sarò.
Son qui tra le tue braccia ancor
avvinta come l'edera
son qui respiro il tuo respiro
son l'edera legata al tuo cuor
sono folle di te e questa gioventù
in un supremo anelito
voglio offrirti con l'anima
senza nulla mai chiedere.
Così mi sentirai così
avvinta come l'edera
perché in ogni mio respiro
tu senta palpitare il mio cuor
finché luce d'amor
sul mondo splenderà
finché m'è dato vivere
a te mi legherò
a te consacrerò la vita.
Se il vento scuote e fa tremar
le siepi in fiore
poi torna lieve a carezzar
con tanto amore
e tu che spesso fai soffrir
tormenti e pene
sussurrami baciandomi
che m'ami ancor.
Lo so che forse piangerò
ma t'amerò.
Son qui tra le tue braccia ancor
avvinta come l'edera
son qui respiro il tuo respiro
son l'edera legata al tuo cuor
sono folle di te e questa gioventù
in un supremo anelito
voglio offrirti con l'anima
senza nulla mai chiedere.
Così mi sentirai così
avvinta come l'edera
perché in ogni mio respiro
tu senta palpitare il mio cuor
finché luce d'amor
sul mondo splenderà
finché m'è dato vivere
a te mi legherò
a te consacrerò la vita.
Son l'edera per te
son l'edera legata a te

As va anans për quàich stròfe dla canson, ma peui, quand che Nilla a l’é ciapà al màssim da l’antërpretassion, as sent un rumor fòrt ch’a ven da fòra, un son ëd clacsòn. Nilla a abandon-a an pressa la ramassa/micròfono/amant, as buta torna ’l faudal miraco sbaliand-se ’nt ël botoness-lo an manera ch’as antërved lòn ch’a l’ha da sota.