Ël maleur[modifiché]

Ël vent ëd passagi
a fà sò ravagi.
Le piante sburdìe as piego, a trantolo;
le feuje passe
sle rame a tramolo.

Ël vent a crijassa
e, an dova ch’a passa,
a bsògna lasselo
ch’a sfòga soa flina:
pa gnun peul fërmelo,
chiel tut a ruvina!

Ant nòstr’esistensa
con furia e violensa
j’é ’n vent ch’a dësbela,
ch’a frusta nòstr cheur:
sto vent ch’a flagela
l’é ’l vent dël maleur!

Chiel gnente aj fa pena.
Se i seve formave,
con calma serena,
d’ bei seugn për l’avnì;
tut lòn ch’i sperave...
un sofi e j’é pì!

Le feuje sbatùe
a vòlo sperdùe;
a cròlo le rame
da j’èrbo strompà,
e as perdo le grame
speranse sugnà!

Nòte[modifiché]

Da A Mistral ~ Omagi di poeta piemontèis S.E.L.P. Turin 1930. Arpijà an «Canto ’d cò mi!» Ij Brandé Turin 1951. (Neuva edission Ca dë Studi «Pinin Pacòt» Turin 1986).