Salm

128. Che 'd gòj ch'a l'han coj ch'a l'han timor ëd Nosgnor

Lë scritor a fà l'osservassion che l'òm o la fomna ch'a l'é 'n comunion con Nosgnor a fa l'esperiensa 'd na gòj génita. A l'é parèj përchè Nosgnor a j'arcompensa sèmper.

¹Cant an montand. Che ‘d gòj ch'a l'han coj ch'a l'han timor^[1] ëd Nosgnor Dé, coj ch'a përcoro ij sò senté. ²Ti 't godras dël frut ëd tò travaj! Coma ch'it saras prosperos! ³Toa fomna a sarà tanme na vis fosonanta ch'a fioriss an toa ca. Cand ch'a saran setà 'ntorn a la tàula, toe masnà a saran tanme 'd giovo e vigoros erbo d'uliva. ⁴Parèj a l'é la benedission ëd Nosgnor për coj ch'a l'han timor ëd chiel^[2]. ⁵Che Nosgnor at benedìssa da Sion an continuassion. Che ti 't peussa vëdde Gerusalem prosperé fin a tant che ti 't vive. ⁶Che ti 't peussa vive pro për podèj gòde ij tò novod. Che Israel a l'àbia pas.

Nòte

↑ Timor reverensial. O "ch'a son fedel a Nosgnor".
↑ O "ch'a son fedej a Nosgnor".

[1] Timor reverensial. O "ch'a son fedel a Nosgnor".

[2] O "ch'a son fedej a Nosgnor".

[1]

[2]