La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/1Re 21

←1 Rè 20

La Bibia piemontèisa Lìber dij Rè

1 Rè 22→

1 Rè

Pàgina revisionà

21

La vigna ‘d Nabòt

¹Apress costi fàit, a l’é rivà sossì. N’òm ch’a së s-ciamava Nabòt, da Iesrael, a l’avìa na vigna a Iesrael davzin al palass dël rè Acab ëd Samaria. ²Acab a l’ha dije a Nabòt: “La tèra ‘d toa vigna, ch’a l’é davzin-a a mè palass, am farìa pròpi còmod për feme ‘n vërzé. I podrìa baratetla con n’àutra vigna fin-a mej ëd cola-lì o, s’it lo preferisse, i podrìa paghetla al giust pressi”. ³Nabòt a-j rëspond: “Che Nosgnor am në varda ‘d lassete l’ardità dij mè antich!”. ⁴Quand Acab a l’ha sentù lòn che Nabòt ëd Ieisrael a l’avìa rësponduje: “I l’hai gnun-a intension ëd lassete l’ardità dij mè antich”, a l’é tornass-ne a soa ca anrabià e a fasìa ‘l nech. A l’é andàit a cogesse an sò lèt con la facia virà anvers la muraja e a vorìa pa mangé. ⁵Soa fomna Iesebel, antlora, a l’é andàita a vëdd-lo e a l’ha dije: “Com é-lo ch’it fase ‘l nech e ch’it veule nen mangé?”. ⁶A l’ha rësponduje: “I l’hai parlà con Nabòt ëd Iesrael. I l’hai faje la propòsta ch’am cedèissa soa vigna e ch’i l’avrìa catajla al giust pressi o ch’i l’avrìa baratàjla con n’àutra coma ch’a preferiss. Contut chiel a l’ha rëspondume: “I veuj pa détla mia vigna”. ⁷Antlora Iesebel, soa fomna, a l’ha dije: “É-lo parèj ch’a fà ‘n rè d’Israel? Àuss-te e va a mangé. Sagrinte nen ëd lòn! A sarà mi ch’it farai avèj la vigna ‘d Nabòt ëd Iesrael”.

⁸Antlora Iesebel a l’ha fàit scrive ‘d litre an nòm d’Acab, a l’ha butaje ‘l cacèt dël rè e a l’ha mandaje a j’ansian e ai prinsipaj dla sità anté ch’a stasìa Nabòt. ⁹Le litre a disìo: “Convoché tùit ij sitadin për un temp ëd digiun e buté Nabòt an mes ëd la ciambreja. ¹⁰Trové peui doe canaje, ch’as buto setà ‘d front a chiel e ch’a-j dago la colpa d’avèj bëstëmmià contra Nosgnor e contra ‘l rè. Peuj rabastelo fòra e felo prassé a mòrt”.

¹¹Antlora j’ansian e ij prinsipaj dla sità anté ch’a stasìa Nabòt a l’han fàit com a l’avìa ordinà Iesebel ant la litra che chila a l’avìa mandaje. ¹²A l’han convocà un digiun e a l’han fàit asté Nabòt an mes a la ciambreja. ¹³Peuj a son rivà le doe canaje e a son astasse dëdnans a chiel. E a l’han daje la colpa dëdnans a tuta la gent che chiel a l’avìa bëstëmmià contra Nosgnor e contra ‘l rè. Peui a l’han rabastalo fòra e a l’han falo prassé a mòrt. ¹⁴Antlora a l’han notificà a Iesebel: “Nabòt a l’é stàit lapidà e a l’é mòrt” ¹⁵Quand che Iesebel a l’ha savù che Nabòt a l’era stàit lapidà e ch’a l’era mòrt, a l’ha dije a Acab: “Àuss-te e va a pijé ‘l possess ëd la vigna che Nabòt ëd Iesrael a vorìa nen vend-te. Nabòt a l’é mòrt”. ¹⁶Quand che Acab a l’ha savù che Nabòt a l’era mòrt, a l’é aussasse sùbit, a l’é calà ant la vigna e a l’ha pijane possess.

Antërvension d’Elia

¹⁷Antlora Nosgnor a l’ha fàit conòsse a Elia da Tisbe soa parola e a l’ha dije: ¹⁸“Cala a trové Acab, rè d’Israel, ch’a l’é an Samaria. Adess as treuva ant la vigna ‘d Nabòt, përch’a l’é calà a pijene ‘l possess. ¹⁹Dije: “Parèj a dis Nosgnor: It l’has fàit sassiné n’òm e tl’has ampossessate dij sò beni! Për lòn ch’it l’has fàit dij can a bërlicheran tò sangh ant l’istess leugh anté ch’a l’han bërlicà ‘l sangh ëd Nabòt!”.

²⁰Acab a l’ha dije a Elia: “Parèj, donch, it l’has trovame, ti ch’it ses mè nemis!”. Elia a-j rëspond: “Eh, a l’é parèj. I son vnùit a trovete përchè ti ‘t ses vendute a fé ‘l mal ch’a ofend Nosgnor^[1]. ²¹Për lòn dzora ‘d ti i farai tombé ‘l maleur: i ramasrai via tuta toa dissendensa, i sterminrai da la famija d’Acab tùit ij mas-cc ch’a stan an Israel, tant le masnà coma ij grand. ²²I dësblerai toa famija tanme ch’i l’hai fàit con cola ‘d Geroboam, fieul ëd Nebat, e cola ‘d Basa, fieul d’Achia, përché it l’has fame motobin anrabié e it l’has fàit tombé ant ël pecà tut Israel. ²³Nosgnor a l’ha parlà ‘dcò contra Iesebel e a l’ha dit: ‘Ij can a divoreran Iesebel ai pé dla muraja d’Isrel. ²⁴Coj ch’a son ëd la famija d’Acab ch’a meuireran ant la sità a saran divorà dai can; coj ch’a meuireran ant ij camp a saran mangià dai voltor”.

²⁵A l’é staine gnun d’àutri che tant a l’abia vendusse a fé ‘l mal ch’a ofend Nosgnor pì ‘d lòn ch’a l’ha faàit Acab, cissà da soa fomna Iesebel. ²⁶Soa condòta a l’era dël tut abominàbil: a rendìa l’adorassion a dj’idoj schifos, tant com a fasìo j’Amorita che Nosgnor a l’avìa sbatuje fòra dal pais quand ch’a l’ero rivaje j’Israelita.

²⁷Parèj, donca, quand ch’a l’ha sentù cole paròle, Acab a l’é s-ciancasse la vestimenta dal grand dëspiasì ch’a l’ha avune e, pentì, a l’é vestisse ‘d sach e a fasìa digiun. Fin-a a durmìa ant na ròba ‘d sach e as n’andasìa an gir pien ëd deul ancreus.

²⁸Antlora Nosgnor a l’ha parlà a Elìa da Tisbe e a l’ha dije: “Has-to vëddù coma Acab a l’é umiliasse an mia presensa? Dàit ch’a l’ha umiliasse parèj, i-j farai pa vnì a còl ij maleur ch’i l’hai nunsiaje durant soa vita; i -j farai tombé dzora dij sò fieuj. I dësblerai soa dinastìa”.

Nòte

1. O “lòn ch’a l’é mal dëdnans a Nosgnor”.

---